منیره غلامی توکلی - زندگی منشوری است در حرکت دوار؛ منشوری که پرتو پُرشکوه خلقت با رنگ های بدیع و دلفریبش آن را دوست داشتنی، خیال انگیز و پُرشور ساخته است. زندگی مسیری یک طرفه به سوی الوهیت است، مسیری که در آن غم هست، شادی هست، سادگی و صمیمیت هست، دروغ و تزویر هم هست؛ اما توقفی نیست!. اگر هر چیزی را آغازی است، آغاز تحولِ طبیعت؛ بهار است.
بهار که می شود طبیعت جان تازه می گیرد و شش ماه خواب آلودگی و رخوت را از خود دور می کند. لباس بی تفاوتی را از تن خارج کرده و لباس سبز زندگی را به تن می کند. خمیازه می کشد و همه آنچه از پاییز و زمستان سرد در خود داشت به دور می افکند..
اما به راستی در این فصل که آغاز بودن و تولد دوباره است ما انسان ها چگونه خانه دل مان را بهاری کرده ایم؟ یعنی قصد داریم چه عاداتی را از خود دور کرده و چه رفتارهایی را جایگزین آنها کنیم تا در این بهارانه برای زیباتر شدن قدم به قدم با طبیعت پیش برویم.
"شکوه میرزایی"، زن میانسالی است که نوه های خود را به پارک آورده است، او معتقد است باد بهاری برای سلامتی و رشد بهتر کودکان بسیار مؤثر است. در پاسخ به این سؤالم چه عادتی را به عنوان یک رفتار ناپسند در خودتان سراغ دارید؟ می گوید: « عجول بودن در همه کارها و پیشبینی کردن هایی که گاهی همیشه درست از آب در نمی آید در سال گذشته خیلی برایم دردسر درست کرده بود، امسال قصد دارم این رفتار را نداشته باشم و به جای آن خوش بینی و صبر را جایگزینش کنم.»
این مادربزرگ در پاسخ به این سؤال؛ سال تحویل چه دعایی در حق خود کردید؟ می گوید: از خدا خواستم تا آنقدرحالم را به زیباترین حال ها تغییر دهد تا بتوانم کینه های قدیمی را کنار بگذارم، کینه هایی که سال هاست زندگی خانوادگی ما را تحت الشعاع خود قرار داده است به نحوی که چند سالی است برادر بزرگم را ندیده ام!. بعد ادامه می دهد: اولین قدم را هم خودم بر می دارم و برای 13 رجب به دست بوس برادر بزرگم می روم.
"منصوره غلامی"، بانوی جوانی که مسئولیت یکی از بخش های تخصصی درمانگاه را برعهده دارد، وی در گفت وگو با خبرنگار طنین یاس با بیان اینکه دربخش ما تعداد زیادی از کادر درمانی مشغول به کار هستند و در طول ساعات روز پاسخگوی بیماران زیادی هستیم، می گوید: « راضی کردن همه همکاران در محیط کار سخت است و سال گذشته بخاطر برخی از توقعات و خواسته های بی جای برخی که باعث شنیده نشدن مطالبات به حق سایرین می شد، از ابعاد گوناگون دچار تضرر شدیم که امسال سعی دارم با یک برنامه ریزی دقیق بتوانم به وقت شنونده مطالبات به حق همکاران و بی تفاوت نسبت به خواسته های نا بجای دیگران باشم!. »
وی می افزاید: تصمیم دارم "شنونده ی خوب بودن" را در دستورکارم قرار دهم تا از بسیاری سوءتفاهمات جلوگیری کرده و همچنین در خدمت رسانی به مردم بیشتر از گذشته تلاش کنم.
یکی از خصوصیات برجسته بهار، زایش و رویش مجدد است. درختان ثمره می دهند و آسمان آبی هم گشاده دستی کرده " باران" را بر سر سفره پُر برکت آنها میهمان می کند. آفتاب در این ضیافت دلگرم تر از همیشه می تابد و گل ها تن نازی می کنند... ما انسان ها که ابر و باد و مه و خورشید و فلک برای مان در کارند تا نانی به کف آریم و به غفلت نخوریم چه می کنیم؟
"ابوالفضل اسدی" شاگرد یک کافی شاپ است، به تازگی به تهران آمده و کمتر می تواند جویای احوال خانواده باشد. می گوید: برای رسیدن به زندگی راحت باید تلاش کرد؛ دیگر زمان اینکه پدر بخواهد تا بعد از ازدواج هم از فرزندانش حمایت مالی داشته باشد، گذشته است! من تا سال گذشته با این دید که پدرم وظیفه دارد از همه لحاظ من را تأمین کند و زمانی دنبال کار می روم که حقوق آنچنانی داشته باشد، اصلا به فکر کار و تشکیل خانواده نبودم.
او می گوید: « از تو حرکت از خدا برکت، امسال تصمیم گرفته ام که تلاش بیشتر داشته باشم و کار برایم عار نباشد. قصد دارم تا اخر سال ازدواج کنم و با کمک همسرم زندگی مان را بسازیم البته مطمئن هستم در این راه پدرم هم به اندازه توانش کمک خواهد کرد. »
"فاطمه فروزند" را با دوربینی در دست کنار یک بوته گل سرخ می بینم. سعی دارد بهترین تصویر را از گل هایی که تازه از غنچه خارج شده اند بگیرد. او می گوید که عاشق عکاسی است و ثبت لحظات خوش را بسیار دوست دارد.
این دانشجوی سال دوم عکاسی ادامه می دهد: سال گذشته، هنرمندان زیادی را از دست دادیم و یکی از این هنرمندان استاد عکاسی ام بود که من توفیق نداشتم بیشتر از یک سال از علم ایشان استفاده کنم.
وقتی از او می پرسم که امسال می خواهی کدام صفت یا ویژگی بد را از خودت دور کنی؟ خنده بلندی می کند و می گوید:" تنبلی" این تنبلی بدجور کار دستم داده و مادرم را هم نگران کرده است و بعد با یک تغییر احساسات ناگهانی ادامه می دهد: اگر تنبلی نکرده بودم بیشتر از وجود استادم که یک فرصت طلایی در زندگی ام بود استفاده می کردم.
فروزنده قصد دارد که امسال فرصت های طلایی را بشناسد و در بهره بردن از آنها بیشتر تلاش کند.
روناک کهکی هم یک خانم خانه دار است، او جوانی را بهار زندگی خود می داند و می گوید بهار زندگی یک زن و شوهر 5 سال اول زندگی مشترک است. هر بهانه ای باعث شادی و غم و امیدواری و حتی قهرهای زن و شوهری می شود.. اگر بخواهیم ازبارش های سیل آسای بهار زندگی در امان باشیم باید چتر محبت را درخانه باز کنیم! یکی از این چترهای زیبا " بچه دار" شدن است ، من امسال قصد دارم که بچه دار شوم این مهم ترین تصمیم زندگی من است.
کهکی که 37 سال سن دارد ادامه می دهد: دیر ازدواج نکردم اما دیر تصمیم به بچه دار شدن گرفته ایم، این هم نوعی تنبلی و رخوت بود که باید تمامش کنیم، تنها برای خود زندگی کردن را باید کنار گذاشت و عشق ورزیدن را وارد زندگی کرد و چه عشقی زیباتر از عشق مادر و پدر به فرزند است.
خیابان منتهی به میدان بهارستان مملو از مردمی است که برای آغاز یک سال جدید در جنب و جوشی وصف ناپذیر هستند؛ گویی همه می دوند برای رسیدن.. در میانه این هیاهو چشمم به دختربچه ای دستفروش می افتد که تعدادی بسته آدامس را در دست گرفته وطعم آن ها را با آب و تاب زیادی برای رهگذران تعریف می کند! به سمتش می روم، قصد خرید آدامس ندارم اما باید سر صحبت را با دادن دشتی در عصر بهار باز کرد، اسمش سحر است و تا کلاس سوم دبستان درس خوانده؛ رفتن به مدرسه روزانه آروزی اوست و می گوید: پدرش قول داده امسال یک مدرسه ای که بعد از ظهری است ثبت نامش کند.
سؤالم را برای سحر طور دیگری مطرح می کنم و می پرسم، چه رفتاری از مردم تو را آزار می داد که دوست داری امثال آن را نبینی؟ بلافاصله پاسخ می دهد: «" تمسخر"، اینکه محلم نمی گذراند یا مثلا با حرف های زشت مرا از خودشان دور می کنند. بعد ادامه می دهد: دلم می خواهد مردم با لبخند از من آدامس بخرند نه با تحقیر، دوست ندارم بعد از خرید آدامس یا زخم چسب مرا با دست به هم نشان دهنده و سرهای شان را تکان دهند!»
این دختر بچه که بهارکی از زندگی اش را نگذرانده است، دلش مردمی را می خواهد که به جای اینکه دردی بر دردهایش بیفزایند، مرهم دل شکسته اش باشند.
سحر برادر دیگری به اسم " سعید" دارد او هم کلاس هشتم است و بعد از ظهرها کار می کند می گوید: پدرم کارگر یک کارگاه کوچک بود ، ما بخاطر کار از روستای مان به شهر آمدیم تا من و برادرم راحت تر درس بخوانیم و اما بعد از بسته شدن کارگاه و گم شدن ناگهانی صاحب آن حالا مجبوریم همه کار کنیم تا فقط کرایه خانه مان را دربیاوریم ، فقط نمی دانم چرا مردم از دست ما عصبانی هستند؟!
آری بهار یک پیمان است! پیمانی که در روز الست با خدای خود بستی تا انسان باشی و انسانیت را معنا بخشی، تا عَبد باشی و عبادت را به تصویر کشی، تا بدانی و دانستن را ارتقا دهی..و هر آن کس که بر پیمان خود استوار ماند و پیمانه خورد و پیمان نشکست مرحله به مرحله بهارش را با چشن و سرور عجین کرده و گره زده است.
میترا خسروبیک در خصوص تأثیر روانی بهار بر سلامت جسم و جان می گوید: بهار تحولی بزرگ است که با جشن و شادی وارد زندگی انسان می شود و همین زیباتر شدن طبیعت و سرسبزی چشمنواز آن باعث ایجاد حس نشاط در زندگی می شود.
وی پایداری نشاط بهاری را منوط به پایدار کردن مؤلفه های شاد زیستن می داند و می افزاید: اصولی برای شاد بودن در زندگی وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند ازاینکه شادی خود را به هیچ کس واسته نکنیم تا همیشه از آن برخوردار باشیم، در این صورت است که توقعات مان کم می شود و برای شاد بودن نیاز به هیچ بهانه اضافه ای نخواهیم داشت.
وی می افزاید: انتظار نداشته باشیم که همیشه آنچه در اطرف مان اتفاق می افتد، مطابق میل و خواسته ما باشد. در این صورت با کم کردن ایده ال طلبی می توانیم وفاق را در خود افزایش دهیم و انعطاف پذیر بودن را تمرین کنیم.
این کارشناس مسائل روانشناسی تصمیم نگرفتن هنگام عصبانیت را از دیگر کارهایی می داند که عاقبت هر کاری را ختم به خیر می کند و می افزاید: باید همیشه به یاد داشته باشیم که تا با خود مهربان نباشیم نمی توانیم مهر بورزیم درست مثل بهار که ابتدا با طبیعت خود مهربان است و بعد هم با سایر موجوداتی که در دلش زندگی می کنند .
در پایان جدولی از رفتارها بد که برخی از اخلاق های نیک که می تواند جایگزین آنها شوند را با هم می خوانیم:
