بشر امروزی در هیاهوی پرزرق برق زندگی شهری و مسائل و مشکلات زندگی روزمره به تعبیری در حال دست پا زدن و غرق شدن است و با گذشت زمان و رشد و توسعه بیش از پیش فن آوری و تکنولوزی های نوین انسانها ناخدا گاه کمتر تمایل به حضور در جمع (دوستان ،خانوادگی،...) دارد و خود را بیش از پیش در تارهای تنیده شده خود اسیر می کند و سبب تنهایی بیش از پیش بشر امروز گشته است .
در واقع انچه که امروز شاهد آن هستیم این است که افزایش جایگاه تکنولوژی ها و در راس آنها رسانه های ارتباط جمعی آن گونه که انتظار میرفت نتوانسته حداقل در جامعه کنونی ایرانی گره از کارها بگشاید و سهم عمدهای در افزایش نشاط؛ امید و جلوگیری از بروز و برخی از مشکلات و معظلات اجتماعی داشته باشد . در این بین ما هم گاهی رسالت اصلی یک وسیله ارتباط جمعی را فراموش کرده و تنها به امکانت جانبی آن اهمیت می دهیم .
حال زمان آن رسیده که از خود بپرسیم با گسترش وسایلی مانند تلفن و تلفن همراه و شبکه های اجتماعی ، چرا روابط و تعاملات یک فرد با اطرافیان و دوستان .. کم رنگ تر گشته و گاها دچار تغییرات اساسی شده است.
تغییراتی که برای همه اطرافیان، جز خودش کاملا محسوس است . گویی خود را در تور تنهایی پیچیده که فضایی پرهیاهو و گاه با نشاط کاذب برایش ایجاد کرده است .
این حقیقتی انکار ناپذیر و بحثی تکراری در محفل های روانشناسی و جامعه شناسی است که بعد از ورود ماهواره و کثرت برنامه های ارائه شده از سوی شبکه های مختلف این ابر رسانه ، تعاملات اجتماعی و خانوادگی در جامعه سنتی ما که بخش مهمی از مراودات و پایگاه خبری موثقی برای اطلاع از جامعه و اعضای خانواده محسوب می شد ، کم رنگ و حتی گاهی حذف شده است .
اری! دیگر خبری از جمع های خانوادگی و گفتگوهای دوطرفه و تمایل و علاقه فرد به صحبت کردن در جمع های دوستانه به معنای واقعی کلمه نیست . ابراز محبت ها و احوال پرسی ها به پیامک های تبدیل شده اند که می تواند در کم تر از چند ثانیه به تعداد زیادی از افراد با شخصیت ها و جایگاه های مختلف ارسال شود . در فضای نت بدون توجه به حرفهای مخاطب هر فرد در آن واحد با چند نفر در حال گفتگوی سطحی و خارج از نتیجه گیری خوب است . آنچه که بر افکار و خواسته های ما تسط یافته ابزارهای ساخته دست بشر و تکنولوژی ( کامپیوتر ،تلفن همراه ، ماهواره و تلوزیون ) است.
اگر در استفاده از تکنولوژی مدیریت درستی لحاظ کنیم و سنت و فرهنگ و اربتاطات اجتماعی را در تقابلی نا برابر کنار ابزارهای ارتباطی مجازی قرار ندهیم و در واقع زمانی که صرف استفاده از برخی از وسایل ارتباط جمعی می کنیم را در صرف گفتگو اعضای خانواده و دیدو بازدید های دوستانه و خانوادگی کنیم قطعا تنور صمیمیت و دوستی و استحکام کانون خانواده نیز گرم و گرم تر می شود .
باید سعی کنیم که در دنیای امروزی نه تنها با دست یابی به تکنولوژی سایر کشورها بلکه با تولید علم و فن اوری دنیایی مدرن اما الهام گرفته از سنت های زیبا و فرهنگ های غنی بسازیم .آنچه در این بین حائز اهمیت است این می باشد که بدانیم در دنیای امروزه استفاده از فن آوری های نو و وسایل ارتباط جمعی ودر راس ان دنیای مجازی و اینترنت غیر قابل اجتناب است؛ به طور قطع می توان گفت: تقابل با ابزارهای جدید ارتباطی و فن آوری ها با هدف جلوگیری از نفوذ و گسترش آنها در جامعه و خانواده ها خواه ناخواه با شکست همراه است .
اما باید توجه داشت که یله بودن در این زمینه هم می تواند باعث مشکلات متعددی شود که در کوتاه مدت قابل تشخیص نسیت و شاید در چند نسل بعدی معضلات و مشکلاتی که ایجاد می کند نوش دارویی بعد از مرگ سهراب بطلببد !
خب می دانیم که وارداتی بودن وسایل ارتباط جمعی با تعلیم و آموزش فرهنگ استفاه از آن همراه نیست و در واقع فرهنگ و کاربرد اینگونه وسایل در بین عموم جامعه، ان گونه که استفاده از خود وسایل ارتباط جمعی تبلیغ می شود ؛ گسترش نمی یابد و فرهنگ استفاده از رسانه های ارتباط جمعی همزمان و به موازات توسعه فیزکی این دست از رسانه ها در کشور ما (و اکثر کشورهای در حال توسعه ) رشد و توسعه نمی یابد و سبب نوعی ذهن گرایی یا زندگی دوم در افراد میشود و تمایل به تنها یی و گریز از جمع به اصطلاح تمایل به لاک خود فرو رفتن را در افراد گسترش میدهد .
حال در این بین مهم ترین نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که استفاده از تکنولوژی جدید و در راس آنها رسانه های جمعی که با ایجاد تحولی و تغییری بزرگ در نحوه روابط و تعاملات اجتماعی افراد بایکدیگر همراه است قطعا تاثیر سوء مانند تنهایی ، دوری از خانواده و جامه ، انزوا طلبی ، نامیدی و ..... در زندگی فردی و اجتماعی و سلامت روحی و جسمی افراد به ارمغان می آورد .
اما ما می توانیم با با شناخت و آگاهی بیش از پیش از این گونه وسایل ارتباط جمعی سعی در کاهش تسلط و به بندگی کشیده شدن از طریق این دست رسانه ها به خصوص دنیای جادویی اینترنت داشته باشیم و با تعریف جایگاه این نوع از وسیله ارتباطی در زندگی خود به کیفیت و سلامت روحیمان بهای بیشتر داده و سعی در به تسلط در آوردن و کنترل ایفای نقش رسانه های جمعی (اینترنت، تلوزیون ..) در زندگی خود کنیم و اسیر رسانه های نو ظهوری که همچون تارها عنکبوت خود را بر زندگی ما افکنده اند نشویم؛ رسانه های جمعی که هر روز بر تنهایی ما دامن می زنند ! و خواهان تسلط و تاثیری و احاطه بیش از پیش بر ما و تعاملات ما دارند .
