سفارش تبلیغ
صبا ویژن

قلمدون
 
این وبلاگ به کمپین *من عاشق محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) * هستم، پیوست

نیمکت های خالی دانش آموزان شهید

منیره غلامی توکلی - نویسنده طنین یاس

رمضون


...... و هنوز مدارس بازند، معلمان درس می دهند ، دانش آموزان در نیمکت ها نشسته و آموزش می بینند با این تفاوت که تخته کلاس سینه خود را جولانگاه مفاهیم قشنگی از قرآن و شهادت کرده است و آزمایشگاه ها محلی برای شروع حس خودباروی و آزمایش و تمرین به روز ترین علوم هستند . علومی که همپای زمان پیش می رود و مدرسان و دانشمندان بومی اش همین دانش آموزانند .
برکت خون شهدای دانش آموز برای میهن، سربلندی و آزادی برای آموزش و پرورش ،نقش آفرینی در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی و برای دانش آموزان ، دلیلی ، فرصتی برای خودباوری و انگیزه ای برای تلاش و پیشرفت به وجود آورد .








....شنبه 13 آبان سال 1357 ساعت 11 صبح، بیش از هفت هزار دانش آموز و دانشجو دوشادوش سایر مردم در محوطه دانشگاه تهران گرد آمده بودند.عده ای سرگرم تماشای نمایشگاه عکس بودند و گروهی به سخنرانی گوش میدادند . ناگهان کپسول گاز اشک آور در هوا چرخید و روی زمین دانشگاه فرودآمد. جمعیت سراسیمه به سوی در ورودی دانشگاه دویدند، در همین موقع صدایتیراندازی بلند شد. سربازان شاه از پشت میله های دانشگاه به سوی مردم شلیککردند. هنوز فریادهای “نترسید تیراندازی هوایی است” بلند بود که دانشجویی بهزمین غلتید، از این لحظه به بعد دانشگاه و خیابان های اطراف آن مبدل به صحنهجنگ و گریز شد. دانشجویان و دانش آموزان قصد داشتند آن روز به سوی منزلمرحوم آیت الله طالقانی راه پیمایی کنند. درست هنگامیکه عزم خروج از دانشگاهکردندبا تیراندازی نیروها مواجه شدند و به دنبال آن دانشگاه صحنه برخوردهایخونین شد. مجروحان توسط مردم ودانشجویان به بیمارستان منتقل شدند. » درهمان ساعات اولیه نیروهای ضربت وارد دانشگاه شدند . دانشجویان و دانش آموزان
برای مقابله با این حمله آتش روشن کردند و به دنبال آن مأموران پس از چندمتر پیشروی در دانشگاه آنجا را ترک کردند.با شدت گرفتن تظاهرات، مأمورانحکومت نظامی، خیابان های اطراف دانشگاه و قسمتی از خیابان انقلاب را بستندو دانشجویان و دانش آموزان در خیابانهای اطراف پراکنده شدند. تظاهر کنندگاندر چند نقطه خیابان های جمهوری اسلامی و ولی عصر )عج( و خیابان هایمنشعب از آن آتش افروختند و با دادن شعار الله اکبر و لا اله الا الله نفرت خود را از حملات ددمنشانه مأموران شاه ،نشان می دادند.ساعت دو بعداز ظهر مجدداًسربازان حکومت نظامی، بر روی دانشجویان و دانش آموزان که در داخل دانشگاهبودند، تیراندازی کردند که در همان لحظات اول عده ای به زمین افتادند و درخون غلتیدند. دانشجویان و دانش آموزان با پلاکاردهایی که در آن شمار کشته شدگان دانشگاه را نوشته بودند با دادن شعار الله اکبر خمینی رهبر به راه پیمایی پرداختند.جنگ و گریز مأموران نظامی با دانشجویان و دانش آموزان تا پاسی از شب ادامه داشت.سطرهای بالا روایت یکی از شاهدان عینی ماجرای 13 آبان
1357 است . روزی که به خاطر عظمت کار دانش آموزان 33 سال پیش به نام « دانش آموز «در تقویم ایران شناخته شده است . در این روز، 56 تن شهید و صدها نفر مجروح شدند. حضرت امام در پیامی به همین مناسبت فرمودند: ...«عزیزان من صبور باشید، که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است ... ایران امروز جایگاه آزادگان است... من از این راه دور، چشم امید به شما دوخت هام... صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان م یرسانم ».
 اگرروز شمار پیروزی انقلاب اسلامی و حرکات انقلابی مردم ایران را ورق بزنیم شاید کمتر روزی به اندازه سیزدهمین روز از آبان ماه افتخار آفرین است . روز 13 آبان ماه ، یادآور حوادث مهمی است که در شکل گیری انقلاب اسلامی و بیرون راندن مظهر استکبار جهانی یعنی آمریکا از وطن اسلامی نقش اساسی داشتند. 13 آبان 1343 ، مأموران رژیم شاه، حضرت امام خمینی)ره( را در قم دستگیر و به دستور آمریکا، به ترکیه تبعید کردند. در روز 13 آبان 1357 ، دانش آموزان تهرانی در اعتراض به دخالت های آمریکا در ایران، راه پیمایی کردند، دژخیمان رژیم شاه، به آنان حمله کردند و آنان را به خاک و خون کشیدند. در روز 13 آبان 1358 ، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، لانه ی جاسوسی آمریکا را در تهران تسخیر کردند و جاسوسان آمریکایی را به گروگان گرفتند. امام خمین ی)ره( در پیامی این حرکت را انقلاب دوم و بزر گتر از انقلاب اول نامیدند. اما این یادداشت برای پاسداشت دانش آموزانی است که دوشادوش ملت ایران اگر چه سن کمی داشتند اما حماسه ای بزرگ را رقم زدند تا اینبار در مصاف عشق به اسلام و مدرک تحصیلی و سن سال کم ، پیروز میدان باشند و معلم گونه ، درس آزادی و آزادگی را به همه ما بیاموزند. 13 آبان سال 1357 به دست دانش آموزانی رقم خورد که هنگام تبعید امام در سال 1342 خردسالانی بیش نبودند. آنان همان سربازانی بودند که امام خمینی فرموده بود در گهواره و در آغوش مادرانشان رمز و راز شهادت و ولایت مداری را می آموزند. 13 آبان سال 1357 به خون شهدای دانش آموزی رنگ شرف و عزت گرفته که بر تخته سیاه کلاس جز اسلام ستیزی ،جهل ،عقب ماندگی فرهنگی ، فقر و زجر ندیده بودند . با حرکت شجاعانه و با بصیرت این نوجوانان و ریخته شدن خون پاکشان ، ستون های قدرمند حکومت اسلامی بر پایه عدالت و ترقی و پیشرفت دانش محوری رقم خورد .
13 آبان سال 1357 دفتر مشق دانش آموزانی شد که به جای ملتی ، سرمشق ایمان و اتحاد و سربلندی را با خط خون نوشتند تا طلوع آفتاب سیزدهمین روز از آبان ماه ، نقطه ؛سرخط جدیدی برای حرکات انقلابی باشد . آغازی عزتمند برای شناخت دشمن و پیدا کردن لانه شیطان بزرگ و برهم زدن محفل جاسوسی اش . آن روزها دانش آموزان، اعلامیه های امام را رونویسی و پخش می کردند ، خطر حکومت نظامی را نادیده می گرفتند و با خط های کودکانه خود دیوارهای شهر
را به شعارهای انقلابی مزین می کردند. معلمین و دانش آموزان همه شاگرد مکتب امام خمینی بودند که مقتدایشان فرموده بود : )مطلبی که از نظر شیوه تفکر اسلامی هیچ جای تردید در آن
نیست، این است که مرگ از این زندگی ذلت بار بهتر است.( ) صحیفه نور ، ج13 ، صص 217 - 18 (
هر سال روزهای تقویم شمسی ورق می خورد ... آفتاب طلوع می کند و در مغرب جای خود را به مهتاب می دهد . روزشماری تکراری از شنبه تا جمعه ... برای همه دانش آموزان می گذرد و بر چهره ما خط نشانی از گذر زمان را به یادگار می گذارد اما هنوز آن دانش آموزان جوانان پرپر میهن اسلامی هستند و نامشان ، حرکتشان ، اهدافشان برایمان عزیز و گرامی است . سیزدهم آبان زنگ های مدارس طور دیگری به صدا در می آید . شاید هنوز نیمکت هایی باشند که جای خالی دانش آموزان شهید را حس می کنند شاید هنوز تخته سیاه کلاس با گچ قرمز به یاد شهادت نوجوانانی می افتد که سی و ] چهار سال پیش بر روی آن شعار «استقلال آزادی ، جمهوری اسلامی «نوشته بودند . راهروهای مدرسه هنوز صدای قدم های نوجوانان مرد صفت را به گوش جان دارد و در کلاس چشم انتظار ورود آنهاست . هنوز معلمان دفتر کلاس سی و سه سال پیش را به خاطر دارند که با خط قرمز 13 آبان را تعطیل کرده بودند و فردای آن روز غیبت همیشگی شاگردانشان را بر صفحه سفید کاغذ علامت زدند و جای آنها در دل و فکرشان لاله ای کشیدند تا ابد داغدار ...هنوز دانش آموزانی هستند که اینک مردان و زنان نه بهتر است بگویم
پدران و مادرانی شده اند که داستان تلخ زندگیشان از دست دادن همکلاسی به جرم میهن پرستی و اسلام خواهی است .
...... و هنوز مدارس بازند، معلمان درس می دهند ، دانش آموزان در نیمکت ها نشسته و آموزش می بینند با این تفاوت که تخته کلاس سینه خود را جولانگاه مفاهیم قشنگی از قرآن و شهادت کرده است و آزمایشگاه ها محلی برای شروع حس خودباروی و آزمایش و تمرین به روز ترین علوم هستند . علومی که همپای زمان پیش می رود و مدرسان و دانشمندان بومی اش همین دانش آموزانند .
برکت خون شهدای دانش آموز برای میهن، سربلندی و آزادی برای آموزش و پرورش ،نقش آفرینی در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی و برای دانش آموزان ، دلیلی ، فرصتی برای خودباوری و انگیزه ای برای تلاش و پیشرفت به وجود آورد .

 



نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 91/8/10 توسط منیره غلامی توکلی
تمامی حقوق این وبلاگ محفوظ است | طراحی : پیچک