چیزی که تمام خردمندان، بلکه فطرت بشر از زن انتظار دارند، همان عفت و پاک دامنی است.

ویلیام شکسپیر می گوید: « پاکدامنی جواهر خانه ام است که از اجدادم به ارث دارم. گم کردن آن بزرگترین بدبختی در جهان است.»

نویسندگان و اندیشمندان کشورها و اعصار گوناگون، حتی با اعتقادات مذهبی متفاوت به شیوه های مختلف به تحسین پاکدامنی پرداخته اند.

تولستوی، نویسنده مشهور روسی معقتد است: « مسبب ازدیاد طلاق در اروپا، تمدن فلسفه اختلاط جنسی و نبودن حجاب است.»

همچنین ویکتور هوگو( شاعر و نویسنده مشهور فرانسوی) در جمله ای قابل تأمل و تدبر می گوید: « بردگی در اروپا همچنان ادامه دارد و بر زنان تحمیل می شود و نامش فحشاست.«

راشفو کالت دیگر نویسنده هم وطن او نیز متانت و وقار زن را قدرتی قوی تر از مردان می داند و می گوید: « وقار و عفت به زن قدرتی می دهد که قوی ترین مردان را یارای مقاومت در برابر او نیست بلکه آن ها را به خضوع و تعظیم وادار می سازد.»

اگر امنیت را یکی از گنج هایی بدانیم که انسان تا آن را از دست ندهد، قدر آن را نخواهد دانست باید گفت: پاکدامنی کوهی استوار است که منبع این گنج عظیم یعنی امنیت روانی و سلامت جامعه در آن نهفته است.

ویتا براون ( شاعر و دانشمند آمریکایی) می گوید: « زنان پاکدامن مانند گنج هایی پنهان در امنیت اند.»

و نویسنده مشهو انگلیسی، نجابت را مسئله ای اجتماعی دانسته و معتقد است: « اخلاق یک مسئله شخصی است ولی نجابت مسئله اجتماعی است.»

ماری کورلی هم وطن دیگر او می نویسد: « عشق بسیار پیوسته تر و عاشقانه تر بر یک در بسته می کوبد تا یک در باز.»

نویسنده و روانپزشک و انقلابی فرانسوی حجاب و مستورگی را یکی از دلایل عدم تسلیم زنان می داند و می گوید: « زنی که (ظاهرش) دیده نمی شود، تسلیم نمی گردد و خود را عرضه نمی کند.»

فلیسوفان بسیاری هم پوشش و عفت زن را تحسین کرده اند از جمله دیوید همیوم فلیسوف اسکاتلندی که معتقد است: « پاکدامنی ضامن مقام پدری مردان برای فرزندانشان می باشد.»

انتهای پیام/ ت