پيام

قلمدون
94/6/26

+ يک روزنوشتي که نمي دانم چطور ادبي اش کنم :) رفته بودم اردوجهادي جاي همه خالي بسيار عالي چه مردم باحالي @};-

*اين روستا دو شهيد داشت که تک پايگاه بسيج آن به اسم هر دو زينت يافته بود، در حيات خانه شهيد ابراهيمي تاکستان کوچکي بود که درختان آن به دست شهيد بزرگوار کاشته شده بود . *

*آسمان روستا آبي و هوايش پاک بود و مردمانش مهربان ، با خود هنگام برگشتن فکر کردم ما براي کمک به آنها رفته بوديم يا آنها همگي کمک حال روح و قلبمان شدن ؟!*

@};-

ما يه اردو جهادي رفتيم کلي مارو شرمنده کردن :)

@};-

عکس وسطي علامت شکمو بودن و آب دهان افتادنه ها

انکار نمي شود کرد که بسيار وسوسه کننده بود:)

@};- بسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ . اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ .الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ .مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ . إِيِّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ .اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ .صِرَاطَ الَّذِينَ أَ نْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّآلِّينَ.