آگاهی! نخستین وحی بر آخرین پیامبر/ بعثت سبک زندگی اسلامی در سایه مکتب مصطفوی

بسم الله الرحمن الرحیم

 اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ (1)خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2)اقْرَأْ وَرَبُّکَ الأکْرَمُ (3)الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4)

«خوان به نام پروردگارت. آن که (همه چیز را) آفریده است. انسان را از خون بسته آفریده است. بخوان و پروردگارت بزرگوارتر و بخشنده‌تر است. همان خدائی که به وسیلة قلم آموخت.»

5 آیه نخست سوره "علق" نخستین آیات وحی شده بر پیامبر است. آیاتی که در آن محمد(ص) را به خواندن و آموختن آن چیزی که نمی دانست،‌ فرمان داد.

 گویی  خداوند " انسان" را با ودیعه ای الهی (دانش‌) بر سایر مخلوقات به ویژه فرشتگان، اشراف داد و تاج بندگی را بر سر او نهاد.

 چرا که بندگی بدون آگاهی، شرف و امتیازی نخواهد بود و نام آن بردگی است.

حال پیامبر آخر الزمان برای رسیدن به مرحله ای که بتواند عظمت دانستن آنچه خدا به وی وحی می کند را درک کرده و مبعوث شده وی برای هدایت سایر انسان ها شود، از ابتدای تولدش تحت سرپرستی ویژه خداوند قرار گرفت.

 حضرت علی(ع) در این مورد می فرمایند: « "خداوند بزرگترین فرشته خود را از خردسالی پیامبر، همدم و همراه ایشان ساخت. این فرشته در تمام لحظات شبانه روز با آن حضرت همراه بود و او را به راههای بزرگواری و اخلاق پسندیده و شایسته رهبری می‌کرد."»

این نشان می دهد که دانستن، آگاهی و بصیرت یافتن به آنچه در خور نام بندگی خداوند است به راحتی میسر نیست و نیاز به ممارست و تمرین در کسب فضائل و مکارم اخلاقی دارد.

 چرا که محمد (ص) قبل از اینکه محمدرسول الله لقب بگیرد؛ " محمد امین" نامیده می شد.

وی برای اینکه محمدامین، جوان مهربان و حامی مظلومان شناخته شود، سختی های زیادی چون ( درد یتیمی، شمامت بزرگان قوم و حسادت بدخواهان را با بردباری و هوشیاری، تحمل کرد. )

وی برای اینکه قدرت فهم و درک خود را بالا ببرد باید تفکر می کرد و دور از هیاهوی شهر، به خود و خدا خود می اندیشید از این رو به شعبانی که شغل اکثر پیامبران است،‌مشغول شد تا صحرا و فضای خالی از مادیات آن او را به تفکر بیشتر تمرین دهد.

وی در برابر هر آنچه که مظاهر کفر و خرافات بود ایستاد بر خدای خود توکل کرد.

وی استعداد پرستش و دریافت وحی را باید پیدا می کرد از این رو غار حرا به ویژه در ماه مبارک رمضان برای او عبادتگاهی در بلندای قله معرفت بود.

اینگونه است که می توان گفت: "بعثت" برانگیخته شدن دوباره است از جهل به سوی نادانی، از کفر به سوی وحدانیت و از نیستی به سوی هستی.

 این بعثت نیاز به مبعوثی دارد (فرستاده شدن انسانی از سوی خدا برای هدایتگری مردم) که "پیامبر" نامیده می شود کسی که پیام الهی را از فرشته وحی دریافت کرده و آن را تبلیغ می کند.

بیش از 1400 سال پیش نادانی مادر کفر، دنیاطلبی، زنبارگی، شرابخواری، جنگ و خونریزی و اسارت انسان در دست امیال شیطانی شده بود و پیامبر مبعوث شد تا در نخستین آیاتی که بر او نازل می شود به انسان سرکش از جانب پروردگار بگوید:

 در همه حال یاد خدا باش و نام پروردگارت را بر زبان و دل جاری کن.  ای انسان سرکش از خون بسته شده ای ناچیز آفریده شده ای و این چنین متکبرانه بر خدای خود کافری. این عظمت خداوند است که انسانی کامل را از قطعه خونی ناچیز آفریده است .

به یادآور و بخوان پروردگاری را که از همه بالاتر و والاتر است، همان پروردگاری که بر آنچه امروز می دانی تو را با قلم آموزش داد و آنچه را که نمی دانستی به تو آموخت و این از لطف و کرم پروردگار تو بود.

اما، تو طغیان کرده و می کنی در حالیکه که بازگشت تو به سوی خداوند است و مجازات دردناکی است برای کسانی که  مانع هدایت مردم و اعمال نیک می شوند پس  سجده کن و خدای خود را پرسیش نما.

این سوره مکی با 19 آیه قدرت خدا در خلق انسان و کرم و لطف او در آموزش و تربیت آدمی را بیان می کند و بر طغیان گری انسان یادآوری کرده و او را به بندگی خداوند یکتا رهنمون می شود.

و اینکه بعد از گذشت قریب 15 قرن از بعثت خاتم پیامبران، نادانی مدرن، مادر کفر و سلطه طاغوت بر آدمیان، شهوت رانی و پرستش شیطان، هدایت گام های بشر جاه طلب در جاده دنیاطلبی به سوی نیستی و پوچی گرایی... شده و جنگ و آتش را بالای جان انسان هایی کرده است که زیستن حق ابتدای آنها است.

اینچنین است که می توان ادعا کرد: باردیگر نیاز به بعثت داریم!‌ اما نه مبعوث شدن انسانی برای هدایت مردم که محمد(ص) خاتم الانبیاء و اسلام اکمل الادیان است بلکه بعثتی برای بعثت رسول خدا، برانگیخته شدن انسان ها برای احیاء، قدرت بخشیدن، معرفی کردن اسلام محمدی(ص).

اینبار مسلمانان، پیروان محمدرسول الله باید در جهادی فرهنگی برانگیخته شوند و آموزه های دین مبین اسلام را در دل و جان خسته بشریت جاهل به جهل نوین بخوانند تا گره کور غرور و نخوت از سرشت آنها باز شده  و بندهای اسارت شیطان را پاره کرده و باز هم صدای ناله شیطان چون روز نخست بعثت پیامبر بلند شود.

اما هدایت دوباره بشری که خود را عالم بر علوم مختلف می داند سخت است و سخت تر از آن کسب مکارم و فضائل اخلاقی و رسیدن به مرتبه هدایت گری برای کسی است که خود دایعه دار جهانی کردن اسلام می داند.

  در این بین ایران اسلامی مستعد است تا  قله برافراشته اسلام باشد و ایرانی مسلمان و شیعه پیام آور  آموزه های اسلامی اگر نخستین آیه از وحی الهی را به گوش جان داشته باشد:  « اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ» (بخوان و به یاد داشته باش کسی که همه چیز را آفرید.) اگر پیامبر در چهل سالگی مبعوث شد، انقلاب اسلامی ایران نیز پای در دهه چهارم عمر خود می گذارد و پختگی و توان برای هدایت گری جهان را دارد.

عید مبعث زمانی به راستی عید خواهد شد که هر آنچه پیامبر برایش برانگیخته شد و هدایتگری انسان را بر عهده گرفت برای مسلمانان فرض باشد و به آن عمل کنند و برای عمل به آموزه های اسلام میزانی چون رای خویشتن و نفع خود را در نظر نگیرند.

انتهای پیام/ت