اهدای خون نجات جان و زندگی دیگران و امری است که با زندگی انسان ارتباط مستقیم داشته و در فرهنگ اسلامی نیز ارزش والایی دارد، خون، نعمت خدواندی است که از چشمه سار شریان‏های خدادادی جاری شده و تنها زمانی ارزش حیاتی آن قابل درک است که کمبود آن در بدن احساس گردد.

به مناسبت روز جهانی خون به فکر گفت‌وگو با شخصی بودم که به مدت طولانی خون داده باشد، یک یا دو روز در همین افکار بودم که یک روز بعد از ظهر پیامی از همسر شهید تقوی‌فر برایم آمد که در خط اول آن نوشته شده بود:

«دیگه بابا کل خون شو داد؛ دیگه خونی نداره که بده  »

«این پیام پاسخ دخترم هست برای پیامکی که به شماره حاجی ارسال کردن که دست دختر بزرگوارشان هست؛ «حاجی بلندشو بهت نیاز داریم»

پیامکی که به خط سردار شهید حمیدتقوی‌فر آمده است: «به خون شما نیاز است و در فلان ساعت تشریف بیاورید»

برای تکمیل اطلاعاتم با خانم مرادی همسر سردار شهید حمید تقوی‌فر تماس گرفتم ایشان نیز با بزرگواری خود درحالیکه هنوز بغض به گلو داشتند می‌گوید: دیروز این پیامک برای سیم‌کارت حاجی آمد که نوشته شده بود «به خون شما نیاز است و در فلان ساعت تشریف بیاورید» با آمدن این پیامک اشک همه ما جاری شد چراکه بعد از شهادت ایشان هنوز نبود حاجی را باور نکردیم.

وی می‌افزاید: زماینکه این پیامک را دریافت کردیم بچه‌ها متاثر شدند دختر کوچکم بی‌اختیار گفت «دیگر بابا خونی ندارد که بدهد همه خون خود را داده است».

15 سال اهداء خون مداوم شهید سردار تقوی‌فر

خانم مرادی عنوان می‌کند: از زمانی که ما در اهواز بودیم ایشان به مرکز انتقال خون مراجعه داشتند اما طی 15 سال اخیر که در تهران ساکن شدیم به صورت مداوم هر سه ماه یک‌بار به مرکز انتقال خون مراجعه کرده و خون می‌دادند طوری که از طرف مرکز انتقال خون به عنوان اهداکننده ویژه شناخته شده بودند، بعد از شهادت ایشان در بین وسایل شهید تقدیرنامه‌های ایشان را مشاهده کردم.

شهید سردار تقوی‌فر با حالت روزه اهداء خون داشتند

همسر شهید تقوی‌فر اظهار می‌کند: شهید تقوی‌فر 31 سال آخر عمرشان غیر از روزهای حرام یا روزهایی که مهمان داشتیم به صورت مداوم روزه می گرفتند در عین حال اهدا، خون نیز داشتند، ایشان با نگاه زیبایی که به روزه داشتند به نقطه‌ای رسیده بودند که می‌گفتند روزه با من عجین شده است؛ در ابتدای صبح به مرکز انتقال خون مراجعه کرده و با حالت روزه اهداء خون می‌کردند.

وی با اشاره به اینکه شهید تقوی‌فر اهل ورزش بوده و بدنی قوی و ورزیده داشتند، بیان می‌کند: ایشان همانگونه که در میدان جهاد به فکر نجات جان انسان‌ها بودند در زمینه پزشکی هم از دادن خون خود دریغ نکرده و بر این کار مداومت داشتند.

بنابراین گزارش سردار شهید حاج حمید تقوی‌فر سال 1338 به دنیا آمد و همزمان با تحصیلات خود دوره‌های قرائت تجوید و تفسیر قرآن کریم و احکام دینی را آموخت، با اوج‌گیری مبارزات مردمی علیه رژیم شاهی به صف مبارزان مردمی به رهبری امام خمینی (ره) پیوست.

بلافاصله پس از پیروزی انقلاب در سال 1357 وارد کمیته‌های انقلاب اسلامی شد و در سال 1358 رسما به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در آنجا در واحد اطلاعات و تحقیقات سپاه مشغول شد.

با آغاز جنگ ‌تحمیلی عراق علیه ایران مسئول هماهنگی اطلاعات سپاه سوسنگرد و بعد از آن به اهواز منتقل و در سال 1361 به عنوان فرمانده سپاه حمیدیه منصوب شد.

 حاج حمید سال 1362 به مدت یکسال فرمانده سپاه شادگان را بر عهده گرفت. بعد از آن بنا به ضرورت جنگ وارد قرارگاه رمضان شده (فرمانده ستاد جنگ‌های نامنظم) در جنوب شد.

 در سال 1373 وارد دانشکده افسری و در سال 1375 فرماندهی قرارگاه فجر رمضان در جنوب را به عهده گرفت و تا سال 1379 پس از آن به قرارگاه مرکزی رمضان منتقل شد.

سرلشکر حاج حمید تقوی‌فر در ابتدای ورود به سپاه حوزه کاریش عراق بوده و تسلط کامل به زبان عربی حتی به لهجه‌های مختلف شهرهای عراق داشت و به مسائل سیاسی و اقتصادی عراق آگاه و از برنامه تشکیل گروهک تکفیری داعش مدت‌ها قبل از اقدام و حمله آن‌ها به عراق و سوریه مطلع بود و با وجود علاقه زیاد ایشان به سپاه درخواست بازنشستگی کرد تا به عنوان مستشار برای کمک به مردم عراق در مقابل داعش، عازم این کشور شود.

این فرمانده در سال 1391 پس از اخذ حکم بازنشستگی به عراق رفت و آنجا با استفاده از دوستی‌های دیرینه‌اش با مقامات عراقی جهت دفاع و مقاومت مردم عراقی در برابر حملات داعش «حشد‌الشعبی» یا بسیج مردمی راه‌اندازی کرد. حاج حمید در سازمان بسیج مردمی طرح سفیران عاشورایی را مطرح کرد طرحی که در آن عموم مردم و بسیجیان بتوانند در اربعین امام حسین (ع) به سهولت شرکت کنند.

این شهید با کشاندن صحنه جنگ از نزدیکی شهر کربلا به منطقه جرف‌الصخر در شمال غرب بغداد حرامیان داعش را مشغول کرد تا زوار به سلامتی بتوانند پیاده‌روی اربعین را به سلامت برسانند. وی با رایزنی با شیوخ قبایل سنی و شیعه که مسیر پیاده‌روی زوار از زمین‌های متعلق به آن‌ها می‌گذرد گروهی متشکل از سنی و شیعه را بوجود آورد تا امنیت زوار ایرانی را از مرز‌های ایران تا عتبات و برعکس تأمین کنند.

حاج حمید تقوی‌فر مجاهدی نستوه و سراسر اخلاص و بیزار از پست و مقام دنیوی سرانجام در ششم دی‌ماه 1393 پس از ماه صفر در منطقه عزیز بلد در سامرا در حالی که پیشرو تمام نیروهایش بود پس از آزادسازی کیلومترها مناطق مسکونی از چنگال داعش در زیر آتش‌ رگبار آن حرامیان با اصابت دو گلوله در پهلویش در میدان جنگ به شهادت رسید.پیکر این فرمانده در گلزار شهدای اهواز در جوار مزار پدر شهیدش به خاک سپرده شده است.

گفت و گو: عصمت علی آبادی

 شانزدهمین جشن سینمایی تلویزیونی حافظ، شنبه دوم مرداد ماه با حضور هنرمندان عرصه تلویزیون، سینما و تئاتر در تالار وحدت برگزار شد. جشنواره ای که می توان آن را یکی از پرهزینه ترین جشنواره ها از نظر مخارج برگزاری تا پوشش و نحوه حضور بازیگران دانست، نکته ای که بسیاری از رسانه ها به آن توجه ویژه نشان داده اند.

اگر از بررسی فلسفه برگزاری چنین جشنی که قطعا پرداختن به آن از اندک اهمیتش خواهد کاست بگذریم، سؤال اینجاست که دست اندرکاران مجله « دنیای تصویر» که در این کشور حضور دارند و شرایط اقتصادی و فرهنگی کشور را می دانند با برگزاری چنین مراسمی پر از هنجارشکنی های پوششی و آرایشی، ولنگاری های فرهنگی و اقتصادی چه اهدافی را در سر دارند؟

آیا با این بازتاب گسترده از وضعیت پوششی حضور قشری به عنوان هنرمند که برای آنها قدم زدن بر فرش قرمز با غریب ترین نوع آرایش و پوشش و قرار گرفتن در لنز دوربین عکاسان چنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است که آنها را وا می دارد برای متفاوت دیده شدن هر ژشت و هر نوع لباسی را بپوشند، نشان از دغدغه های فرهنگی برگزار کنندگان و شرکت کنندگان در جشن حافظ دارد؟

وقتی مسئله اصلی امروز جامعه ما در حوزه فرهنگ و اجتماع، عفاف و حجاب جامعه اسلامی است، آیا فراهم کردن شرایط برای حضور هنرمندان با پوشش و آرایش غیرمتعارف، کاری نشأت گرفته از دغدغه های فرهنگی اجرا کنندگان و شرکت کنندگان این جشنواره است یا همراهی با رسانه های ...

بی تردید، این جشن و امثال آن؛ جشن نابودی فرهنگ و به سخره گرفتن هنر، جشن قبح شکنی ارزش ها، باید ها و نبایدها به ویژه در عرصه عفاف و حجاب است که به دست سفیران آنها یعنی هنرمندان صورت می گیرد!. هنرمندی که تیشه بر ریشه هنر و فرهنگ کشور خود می زد، چه محلی از " الگو بودن" دارد، او که هنرمند بودنش را دلیلی برای پوشش متفاوت خود می داند، چه دلیلی دارد در مواقع خاص خود را به پیکره جامعه پیوند زده و خواهان حمایت و همراهی مردم باشد؟!چرا باید از مردم به ویژه جوانان خرده گرفت که فردا و فرداها هنجارهای بی هنجار خود را از نحوه رفتار و پوشش قشری برگزینند که برای اینگونه بودنشان فرش قرمز انداخته اند!؟ و برای اینگونه شدنشان هزینه ها خرج کرده اند؟

 در حالی که سالیانه در کشور ما جشنواره های خرد و کلان زیادی در این خصوص برگزار می شود چه نیازی به برگزاری چنین مراسمی احساس می شود که نوع اجرای آن و بی ضابطه بودن شرایط حضور شرکت کنندگان در آن می تواند به قولی مرجعیت جشنواره های دولتی و خصوصی دیگر را زیر سوال برده و حتی برخی از تلاش ها برای سامان دادن به مسئله پوشش هنرمندان در جشنواره های داخلی و خارجی را زیر سوال ببرد.

پاسخ برخی از هنرمندان به افکار عمومی در این زمینه پرده از نحوه تأمین هزینه های پوشش و آرایش بانوان برمی دارد.
 

وقتی بانوی هنرمندی که نحوه پوشش و آرایش خود را متعلق به مردم دانسته! از اینکه آرایش غلیظش و مدل لباسش مورد نظر برخی از هموطنان نبوده است عذرخواهی می کند؟ چه جای صحبت از عفاف باید کرد.

 وقتی او عذر گناهش را به گردن گریمورها و طراحان لباسی می اندازد که او را اینگونه بدون هزنیه آماده حضور در فستیوال کرده اند و فقط او چون بیلورد تبلیغاتی برندکش آنها بوده! چه جای بحث مباحث اقتصادی و هزینه های سرسام آور است؟

به هر حال اینکه شرط جایزه دادن به هنرمندی منوط به حضور او در این جشنواره است و عدم حضور حذف هنرمند از لیست برگزیدگان!  تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل که در سایه حضور این هنرمندان هزینه های و درآمدهای حاصله از این جشنواره با حضور حداکثری اسپانسرها و فروش سی دی ها و .. برگزاری کنندگان جشنواره حافظ چه اهدافی را در سر دارند.

و در نهایت از هنرمندان سرزمینم می پرسم آیا یک شب اینگونه مهمانی رفتن می ارزد به تمام این حقایقی که گفته شد و شما هم خود بهتر می دانید، آیا شما را به راستی باید هنرمند نامید و جشن حافظ را جشن تقدیر از هنرمندان؟! آیا به راستی شما دغدغه هنر دارید، آیا به راستی شما از پیکره جامعه هستید یا اینکه خود را از مردم می دانید؟ آیا مردم ما در سطح شهر اینگونه ظاهر شده و برای هر قشری اینچنین جشنواره ها و جشن هایی گرفته می شود.

انتهای پیام/ غ