صفحه دیگری از کتاب سیاه حقوق بشر در آمریکا:

پلیس فدرال، حافظ امینت شهر یا قاتل جان شهروندان /"مرگ مریم کاری"، نمونه ای از حقوق بشر آمریکایی !

منیره غلامی توکلی



رفتار پلیس آمریکا با شهروندان کشوری که مهد آزادی بیان، دمکراسی و حقوق بشر است!! پرده از دروغ گویی، خشونت طلبی، نژاد پرستی دولت مردان و در بند بودن آزادی در ینگه دنیا بر می دارد . گویی مجسمه آزادی سمبل بی جان تمام ادعاهایی است که بر طبل توخالی " دفاع از حقوق بشر " می زنند.

وظیفه پلیس در هر کشوری تأمین امنیت مردم جامعه و برقراری نظم کشور است. پلیس در افکار عمومی آحاد مردم در گستره ای به بزرگی افکار بین الملل  نقش بازدارندگی از جرم و جنایت را دارد.

این وظیفه پلیس در جامعه ای که  دولتمردانش سال های طولانی است، نقش "دایه مهربان تر از مادر " را برای ملل دیگر بازی می کنند، باید پر رنگ تر باشد. اما  تاریخچه رفتارهای خشن "پلیس امریکا " در مواجه با مردم کشور خودش بخصوص زنان، نوجوانان و کودکان که اغلب هم سیاه پوست هستند! یادآور این ضرب المثل است که می گوید: « هر چه بگندد نمکش می زنند؛ وای به روزی که بگندد نمک»‌

کتاب سیاه " حقوق بشر" در آمریکا که بخش های زیادی از آن به هفتیر کشی پلیس و کشته شدن زنان و کودکان اختصاص دارد؛ یادآور خوی کابوهای وحشی است که هنوز در سینماهای وسترن می توانیم نمونه های بارز آن را ببینیم.

رفتار پلیس آمریکا با شهروندان کشوری که مهد آزادی بیان، دمکراسی و حقوق بشر است!! پرده از دروغ گوی، خشونت طلبی، نژاد پرستی دولت مردان و در بند بودن آزادی در ینگه دنیا بر می دارد . گویی مجسمه آزادی سمبل بی جان تمام ادعاهایش است که بر طبل توخالی " دفاع از  حقوق بشر " می زنند.

کتاب " حقوق بشر" آمریکایی در گستره ای به کوچکی ایالات متحد، سیاه تر از آن چیزی است که بخواهیم دهه ای را مورد نظر داشته باشیم. نگاه به حرکات غیرانسانی و وحشیانه پلیس آمریکا در یک سال گذشته مشتی بزرگ از خروار خروار چهره خشن اما بزک کرده پلیس آن کشور است.

1)کشته شدن "تریوان مارتین" نوجوان 17 ساله سیاه پوست آمریکایی به دست پلیس. فردریکا ویلسون نماینده فلوریدا علنأ اعلام کرد که تریوان به علت رنگ پوستش کشته شده است.پلیسی که این نوجوان را کشت با این توجیه که از خود بطور قانونی دفاع کرده است اندکی پس از بازداشت آزاد شد.
2)بازداشت کودکان مدرسه ابتدایی " مورل پارک"  و پرونده‌های مشابه آن که در آن پلیس کودکان را همچون بزرگسالان دستگیر می کند.
3)سوء ظن بیشتر پلیس به دانش آموزان سیاه پوست و مهاجر و تعرض سایر دانش آموزان به این کودکان با توجه رویکرد نژاد پرستانه و اهمال کارانه  پلیس در برخورد با خاطیان و در نتیجه دور ماندن دانش آموزان رنگین پوست و مهاجر  از تحصیلات عالی
4)سوء استفاده جنسی از زندانیان زن در ایالاتی چون "آلاباما" توسط زندانبانان مرد و مورد توهین، آزار و تجاوز جنسی قرار دادن زنان به عنوان تفریح در این زندان ها .
5)استفاده از شوک الکتریکی پلیس شیکاگو، زن بارداری در خرداد سال گذشته که منجر به روانه شدن وی به  بیمارستان شد. خطای “رنت” پارک در  منطقه پارک ممنوع “والگرین” شیکاگو  بود!
6)اقدامات نژاد پرستانه پلیس آمریکا در توقف و بازرسی 700 هزار نفر به جرم مشکوک بودن که 87 درصد سیاه پوست یا مهاجر بوده اند.
7)بدرفتاری با معترضان صلح جو. دولت آمریکا دستور سرکوب هر گونه اعتراضات صلح مندان را صادر کرده و با هیچ کی از مأموران پلیس که با معترضان بدرفتاری می کندن برخورد نخواهد کرد.
8)بدرفتاری زندانبانان با روحانی نابینای مصری – شیخ عمر عبدالرحمن- و اعدام یک زن معلول ذهنی – جورجیا-  از عجیب ترین اقدامات پلیس آمریکا با معلولان است .
9)ضرب و شتم  " تامیکا ویلیامز" دختر دانش آموزی که توسط مأمور پلیس به دیوار و کمد مدرسه کوبیده شده بود. مأمور پلیس جرم دختر را فحاشی عنوان کرد.
10)مرگ مشکوک " آرون شوارتز" منقد سیاست های باراک اوباما نمونه بارز نقض حقوق بشر و آزادی بیان در آمریکاست
11)مرگ روزانه 18 آمریکایی بر اثر تیراندازی در حمومه شهر که نقش پلیس را در ایجاد امنیت کم رنگ می کند.
12)در اسفند سال گذشته پلیس آمریکا 4 شهروند کالیفرنیا را در منطقه خلیج سانفرانسیسکو کشت و دوم اسفند ماه همان سال " کیمانی گری " یک نوجوان آمریکایی به ضرب گلوله دو افسر لباس شخصی پلیس نیویورک در بروکلین، کشته شد.

و حال کشته شدن " مریم کاری" زن 34 ساله و سیاه پوست آمریکایی که در مقابل چشمان دختر یکساله اش با ضرب گلوله پلیس از پای در آمد . " کاری"  کمک دستیار دندان پزشکی که  بگفته اعضای خانواده اش بعد از به دنیا آمدن دخترش، دچار افسردگی بعد از زایمان شده و در هنگام مواجه با پلیس هیچ سلاح گرم یا سردی در دستش دیده نشده است.

پنج شنبه گذشته 11- مهر ماه - تلاش مادر 34 سالهو سیاه پوست دختر بچه ای یک ساله برای فرار از دست مأموران پلیس و تعقیب و گریزی در خیابان های اطراف کاخ سفید و در دو کیلومتری کنگره آمریکا تنها دلیلی شد تا سوء ظن پلیس به زن راننده چنان قوت گیرد و چنان ترس برهم خوردن امنیت کنگره بر مأموران مسلح مستولی شود که با شلیکی مرگبار نه تنها کودک یک ساله بلکه ساعاتی پایتخت آمریکا در وحشت و اضطراب فرو برود.

در نزد افکار عمومی سایر کشورها، رخ دادن این اتفاق مرگ بار، توسط پلیس آمریکا با توجه به پیشینه سیاه و تلخ عملکرد مأموران ناتوان و بزدل آمریکایی در مواجه با شرایط مثلا امنیتی !‌ عجیب نیست  و محافل جهانی در شوک ناشی از این اقدام پلیس فرو نرفته اند!

 بلکه این حرکت غیر انسانی دست مایه ای قدرتمند را برای نقد و نکوهش رفتار و حقوق بشر آمریکایی در اختیار جوامع و مللی قرار داده است که سال هاست برچسب توحش را از سوی دولتمردان این کشور بر پیشانی دارند.

دست مایه ای که به مردم سایر کشورها اجازه می دهد در آیینه عبرت، آینده خود را در چهره اسفبار موقعیت امنیت اجتماعی مردم آمریکا ببینند. وقتی دولت مردان آمریکایی قصد دارند جامعه آنها را به زور و با هربه مبارزه با تروریسم و .... شبیه به جامعه متمدن ! خود کنند.

در نزد مردم سایر کشورها بخصوص کشورهایی که مورد هجوم ارتش آمریکا قرار گرفته اند کشته شدن مادری بیمار جلوی چشمان دختر یک ساله اش چندان عجیب و دور از ذهن نیست، وقتی به چشم خود دیده اند، ارتش آمریکا عروسی ها را در افغانستان و پاکستان بمباران می کند و برای دنیا حور شرارت می تراشند در حالی که عامل همه نا امنی های جهان هستند.

اما رفتار و گفتار ضد و نقیض خود پلیس  محله استمفورد و  به وجود آورندگان این اتفاق خونین بسیار عجیب است، یک  اذعان می کند" مریم کاری"  هیچ سوء پیشینه‌ای نداشته است و پلیس فدرال ایالات متحده ادعا می کند؛ محوطه تحت پوشش امنیتی قرار داشته و  این یک حادثه اتفاقی نبوده و مظنون تلاش کرده بود از موانع متعدد اطراف ساختمان‌های حفاظت‌ شده عبور کند و مأموران برای متوقف کردن وی در حالیکه هیچ اسلحه ای در دست نداشته است ؛ شلیک مرگ بار را انجام داده اند.

حال سوال اینجاست که آیا پلیس فدرال آمریکا نمی توانست به صورت دیگری ماشین را متوقف کند ؟ مأموران پلیس این کشور نمی دانند که با هدف قرار دادن لاستیک ماشین می توانند آن را از حرکت باز دارند؟ آیا یک زن در حالیکه، کودکی یک ساله را همراه دارد می تواند عملیات خرابکاری انجام دهد؟ در مسافت دو کیلو متری کنگره، یک زن چگونه می توانست بر هم زننده امنیت، نمایندگان مجلس باشد؟ چرا به زنی که هیچ خشونتی علیه پلیس انجام نداده است، شلیک شده ؟ آیا تمرد از فرمان پلیس برای پیاده شدن از خودرو، دلیل کافی برای کشتن یک  فرد است؟  و آیا ها و آیاهای دیگری که هیچ کدام تا کنون از طرف پلیس به آنها پاسخ روشنی داده نشده است.

اما یک نکته در این اتفاق بسیار بازر است، اینکه رویه ای که پلیس فدرال آمریکا در قبال مردمش در پیش گرفته است، کم کم با اوج گرفتن اعتراضات مردمی و نگاه های سراسر شرم آور ملل دیگر، دیر زمانی را نخواهد کشید که شیرازه متزلزل کاخ سفید که در آن سیاه ترین تصمیمات برای بشریت گرفته می شود از هم بپاشد.

به نظر می رسد روند رو به رشد این جنایت ها که فاز کوچکی از جانایات ارتش همین کشور در زندان های مخوفی چون گوآنتانامو است رفته رفته شرایط  ایجاد یک فروپاشی در ایالات متحده را فراهم کند ، فروپاشی که مصداق این ضرب المثل است : « خود کرده را تدبیر نیست » و یا «‌چاه نکن بهر کسی اول خودت؛ دوم کسی»  به جای اینکه فکر فروپاشی کشورهای مسلمان حاشیه خلیج همیشه فارس و خاور میانه باشی و خاورمیانه ای با 14 کشور جدید را برنامه ریزی کنی ، برو و به فکر خویشتن باش که خربزه آبه!  

حادثه مرگبار مادر بیمار، جلوی چشمان فرزند خردسالش درست هنگامی رخ داد که بن بست بودجه در کنگره آمریکا و تعطیلی دولت واشنگتن به دنبال مخالفت جمهوری خواهان با تأمین بودجه لایه خدمات درمانی " باراک اوباما"  شرایط داخلی آمریکا را بحرانی کرده و بر روابط خارجی او تأثیرات منفی گذاشته است .

هزاران کارگر دولت فدرال قربانی تعطیلی دولت شده و به مرخصی های بدون حقوق فرستاده شده اند و از طرف دیگر، پرداخت حقوق کارمندانی نیز که حضور آنها برای دولت ضروری است نیز تضمین نشده است و این دسته از کارگران مجبورند بدون دریافت حقوق همچنان کار کنند.

 تمام افسران پلیس و صدها نفر دیگری که برای مهار این حادثه وارد عملیات شدند، جزء صدها هزار کارمندی هستند که مجبور شده اند در طول تعطیلی دولت واشنگتن، بدون دریافت حقوق کار کنند و از آنجائی که کنگره هنوز درگیر بن بست بودجه است، تاریخ پرداخت حقوق بعدی این افسران پلیس قطعی نیست.
 اینها نشانه هایی برای فروپاشی دولتی است که حتی قدرت پرداخت حقوق افسران خود را ندارد و یکی دیگر از شواهدی بر صدق پیش بینی  امام خمینی (ره) در مورد  فروپاشی امریکا از درون است .

منیره غلامی توکلی