یادآوری پیام حسین(ع) فقط در دهم محرم خلاصه نمی شود
قلمدون:
دیشب در شام غریبان اولاد پیامبر، شمع ها روشن کردیم و در دسته های کوچک و بزرگ به یاد اسرای خرابه نشین شام، پروانه ای شدیم گرد خاطر وجودشان؛ سوختیم و سوختیم تا مصداقی شایسته باشیم برای « آتش بگیر تا بدانی چه می کشم، احساس سوختن به تماشا نمی شود» و خوش به حالمان که کوفیان پیمان شکننده و شامیان به تماشا نشسته نیستیم.
اما به راستی عاشورای حسینی به پایان رسیده است؟ آیاما توانسته ایم تکلیف شرعی خود را چون حسین بن علی(ع) در برابر احیا و حفظ شرایع اسلامی، دفاع از عدالت ، حق ولایت، خدامحوری و تاریخ سازی به درستی انجام دهیم؟
دهه اول محرم به پایان رسید. تکایا رسالت خود را در برگزاری ایام عزاداری ابا عبدالله انجام داده و سوگوران زیادی ده شب بر سر و سینه زدند و در مصیبت عظمای خاندان رسالت، اشک ریختند و از ته دل بر ظالمین لعن فرستادند. لعنی که از لسان آنها دعایی مستجاب شده در عرش کبریایی بود.
حال خیال ها راحت شده است! دل ها مطمئن و قلب ها آرام است! وظایف و تکالیف عاشورایی به پایان رسیده است ! خیلی ها حتی لباس مشکی را از تن خارج می کنند...
تا اربعین حسینی و فرصتی دیگر برای سیاه پوش شدن؛ می توان دچار روزمرگی شد!
دیشب در شام غریبان اولاد پیامبر، شمع ها روشن کردیم و در دسته های کوچک و بزرگ به یاد اسرای خرابه نشین شام، پروانه ای شدیم گرد خاطر وجودشان؛ سوختیم و سوختیم تا مصداقی شایسته باشیم برای « آتش بگیر تا بدانی چه می کشم، احساس سوختن به تماشا نمی شود» و خوش به حالمان که کوفیان پیمان شکننده و شامیان به تماشا نشسته نیستیم.
اما به راستی عاشورای حسینی به پایان رسیده است و ما توانستیم تکلیف شرعی خود را چون حسین بن علی(ع) در برابر احیا و حفظ شرایع اسلامی، دفاع از عدالت ،حق ولایت، خدامحوری و تاریخ سازی به درستی انجام داده ایم؟
مگر نه اینکه حسین بن علی(ع) ردایی جاودان بر پیکره اسلام خواهی و استکبارستیزی پوشانید؟
مگر نه اینکه عباس بن علی(ع) دایرة المعارفی از دفاع حریم ولایت نوشت و ادب را در عمل درس آموخت ؟
مگر نه اینکه علی اکبر بن حسین بن علی(ع) جوانی و جوانی کردن را در قاموس شجاعت و ایمان معنا بخشید.
مگر نه اینک قاسم بن حسن بن علی (ع) ترجمان تازه ای از حمزه بودن را در عصر خود تألیف کرد و برای ما مدیحه شهادت سرود.
مگر نه اینکه علی اصغر، سردار بی سلاح عاشورا شد و به ما لب فروبستن هنگام خون دل خوردن از دشمن را آموخت تا تاریخ خود معلم وار درسش را پای تابلوی تحقیرکنندگان، حقیر سربازان اسلام بیاموزد و شیرخوارگان را سربازان در گهواره امام معصوم(ع) کند.
مگر نه اینکه رقیه (س) نامی شد تا قساوت قرون دو رقمی را از قلب ها گرفته و بیاموزد که ولایتمداری و عشق به والدین سن و سال ندارد و سر ولایت باید جان داد.
مگر نه اینکه زینب (س) عاشورا را از خاطره جنگ و واقعه ای تاریخی به حماسه ای جاوید تبدیل کرد و از نینوا به خانه شیعیان آورد و پیامبر روح حماسه حسینی شد.
حال سؤالم این است که آیا ما ردای اسلام حسینی در همه ابعاد حفظ کرده و آن را بر عطای دنیا نفروخته ایم ؟
آیا عشق و دفاع از حریم ولایت را ادب مدارانه در تمام شؤنات به منصه ظهور رسانیده ایم ؟
آیا توانسته ایم چون علی اکبر(ع) جوانی کنیم و چون قاسم بن حسن(ع) شعر شهود بسراییم؟
آیا توانسته ایم پیامبر وار عاشورا را به خانه ها بیاوریم و زینب قرن حاضر باشیم؟
آیا رباب بعد از گذشت 14 قرن هنوز تنها مادر شهید خردسال است؟
آیا ام البنین های ایرانی را به تاریخ معرفی کرده ایم ؟
در پاسخ به این سوالات نباید به خود آسان بگریم و به افتخارات 23 سال پیش خود رجوع کنیم که گردن آویز این افتخار نه برای نسل سوم و چهارم که برای نسل اول انقلاب است آنها به راستی بعد از محرم، عاشورا را از تکایا و حسینیه ها به خانه هایشان آوردند و تاریخ ساز حماسه اسلامی به رهبری خمینی در مکتب حسینی شدند و ما باید بعد از آنها به تاریخ جواب دهیم که در دوره سید علی -حافظ انقلاب خمینی - کجا حسینی وار عمل کرده ایم ؟
1) در ترویج مسائل اعتقادی و عملی کردن آن در زندگی چون توحید، نبوت، معاد، امامت ، شفاعت،مبارزه با بدعت ...
2) در رنگ و روی بخشیدن زندگی با مفاهیم بلند اخلاقی چون ایثار، تکریم انسان ها، آزادگی ، توکل، جهاد با نفس و شجاعت است
3) در مخیر شدن میان ماندن در مسیر حق و جدا شدن از ولایت.
4) در وارد کردن ابعاد مختلف عرفان و شناخت از خدا در زندگی و به جان پذیرفتن سخت ترین بلاها برای نمره گرفتن از مشکل ترین آزمون ها؛ حفظ یاد خدا در قلب و رنگ خدایی زدن به زندگی، فدا شدن در راه خدا ، رضا و تسلیم به فوض الهی.
5) در قبول حجت ولی عصر و اکنون جانشین بر حق او امام خامنه ای
6) و یا تبری از دوستان ولایت و تولی بر دوستانش
یادمان باشد برای پاسخ دادن به این سؤالات به خود و جامعه آسان نگیریم که در هشت سال دفاع مقدس نسل اول و دوم انقلاب به خود آسان نگرفته بودند.
انتهای پیام/
