یکی از مشکلاتی که اکنون در جامعه ما و بهتر است بگوییم در بسیاری از جوامع بشری فارغ از کوچک بودن یا کلان بودن آن بچشم می خورد ، حضور زنان و مردان روسپی است .
افرادی که با پایه ریزی اقتصادی نوین برای خود از کالای تن ، بازاری جنسی به وجود آوره اند که دکان آن خیابان ها و سرچهار راه ها است و خریدارانش افرادی سست عنصر و بیمار..  در این میان هم عرضه کننده و هم تقاضا کننده در یک پله از سقوط اخلاقی و اجتماعی قرار دارند .
زیرا در این معامله بر خلاف معامله های اقتصادی رایج در بازارها ، دو طرف از جنسیت خود استفاده کرده و خود را در معرض نوعی فروش می گذارند و کالای آنها بر خلاف سایر کالاهای رایج در بازارها با زیاد شدن عرضه ، تقاضا را هم بالا می برد !!

«اسلام زن را مثل مرد می‌داند. همان‏طوری که مرد در همه شؤن دخالت دارد، زن هم‏ دخالت دارد، همان‏طوری که مرد باید از فساد اجتناب کند، زن هم باید از فساد اجتناب کند. زن‏ها نباید ملعبه دست جوان‏ های هرزه بشوند، زن‏ها نباید مقام خودشان را منحط کنند و خدای‏ ناخواسته بزک کرده بیرون بیایند و در انظار مردم فاسد قرار بگیرند. زن‏ها باید انسان باشند، زن‏ها باید تقوا داشته باشند، زن‏ها مقام کرامت دارند، زن‏ها اختیار دارند، همان‏طوری که مردها اختیار دارند. خداوند شما- زنان-  را با کرامت‏ خلق کرده‌است، آزاد خلق کرده‌است.»
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         سید روح‌الله خمینی، صحیفه نور، ج 15، ص 232.
جامعه بشری از هسته اولیه ای به نام خانواده تشکیل شده است که این خانواده در نخستین خانه مقدسی بنا شده است که در آن مرد و زن به عنوان سازندگان و سرپرستان این کانون الهی با پذیرش نقش ها و بر عهده گرفتن مسئولیت هایی چون همسری و شوهری ، مادری و پدری، فرزندی و رعایت مناسبات خانوادگی و ارتباطات عاطفی گردانندگان اصلی آن بسوی پیشرفت و تعالی و یا خدای نکرده انحطاط و تباهی هستند .
مسئولیت هایی که اگر چه در نگاه کاملا ساده و سطحی می تواند کارکردی درون خانوادگی  داشته باشد اما در واقع  رویکری کاملا اجتماعی خواهد داشت .همه می دانیم که خانواده سالم تضمیمن کننده ، جامعه سالم و جامعه سالم دربردارنده و متشکل از افرادی سالم در تمام ابعاد شخصیتی و رفتاری است .
حال برای اینکه جامعه ما عنوان سالم یا جامعه بیمار را به خود بگیرد نمی توان هیچ یک از نقش های دو عنصر اولیه و تشکیل دهنده آن یعنی زن و مرد فاکتور گرفت و با دیدی انتقادی و گاها تهاجمی اما در الفاظی به اصطلاح علمی تمام اشکالات و نواقص را بر گرده رفتار یا ذات یک جنسیت از میان زن و مرد انداخت .
یکی از مشکلاتی که اکنون در جامعه ما و بهتر است بگوییم در بسیاری از جوامع بشری فارغ از کوچک بودن یا کلان بودن آن بچشم می خورد ، حضور زنان و مردان روسپی است .
افرادی که با پایه ریزی اقتصادی نوین برای خود از کالای تن ، بازاری جنسی به وجود آوره اند که دکان آن خیابان ها و سرچهار راه ها است و خریدارانش افرادی سست عنصر و بیمار..  در این میان هم عرضه کننده و هم تقاضا کننده در یک پله از سقوط اخلاقی و اجتماعی قرار دارند .
زیرا در این معامله بر خلاف معامله های اقتصادی رایج در بازارها ، دو طرف از جنسیت خود استفاده کرده و خود را در معرض نوعی فروش می گذارند و کالای آنها بر خلاف سایر کالاهای رایج در بازارها با زیاد شدن عرضه ، تقاضا را هم بالا می برد !!
فکر کنید چه خفیف است آن جنسیتی که برای فروش خود و کسب لذتی کوتاه و گناه آلود دست در جیب می شود و چه نگاه ذلت باری برخود دارد جنسیتی که خود را شایسته حضور ریالی در آغوش هر صاحب اسکناسی می داند  .
در واقع برای واکاوی این مسئله یعنی روسپیگری نمی توان یکی از دو جنسیت را مخاطب و مورد شماتت قرار داد بلکه باید با نگاهی جامعه شناسی و روان شناسی به حل این مسلئه پرداخت و در این میان با استعانت از باورهای دینی، فرهنگی ، اخلاقی به جنگ این دیو خانه مان سوز فحشا رفت .
در کشور ما که به گفته برخی از افراد کارشناس نما  گفتگو در این زمینه با انگ سیاه نمایی روبرو می شود یا اینکه در تجویز، نسخه ایی پیچیده می شود که تا مرد هرزه نباشد ، زن روسپی نمی شود باید گفت : با کمی دقت می توان متوجه شد بسیاری از افرادی که دغدغه این گونه مسائل را دارند بدون نگرانی از انگ های احتمالی به بازخوانی و آسیب شناسی این گونه رفتارها پرداخته و تا جایی که امکان داشته است با آن نرم برخورد کرده اند .
زیرا این مسئله جنگی نرم و فرهنگی است و نمی توان با توپ و تانک وارد آن شد . از طرف دیگر در  بوق و کرنا کردن این مسئله تا حدی آرامش و اطمینان افراد جامعه را گرفته و عنصر اولیه پیشرفت از جوانان را می گیرد در حالیکه ما در آیات و روایت بر نشکستن قبح بسیاری از گناهان تذکرات لازم را دریافت کرده ایم .
البته باید اذعان کرد که کوری سفید در این زمینه هم خود انحطاط بیشتر جامعه را در بر خواهد داشت که این مورد هم نوعی خیانت فرهنگی به فردای پیش رو است .
در نگاه کوتاه یادداشت ما به این معضل اجتماعی _  فرهنگی در بعد تبیین عوامل اجتماعی روسپیگری خیابانی، می توان گفت: مهم‌ترین عوامل مؤثر بر روسپیگری افراد جامعه  1- تحصیلات پایین 2 نابسامانی خانوادگی 3- وجود تبعیض جنسی در بین فرزندان- پایین بودن پایگاه اقتصادی - اجتماعی خانواده 5- پرجمعیت بودن 6 - نوع ساخت خانوادگی 7- وجود سابقه اعتیاد در بین اعضای خانواده 8- کمبود عاطفی افراد 9- عدم ارضای نیازهای استقلال طلبی و خویشتن یابی 10 افراط و تفریط در نظارت و کنترل خانواده بر روی فرزندان  11- عدم رعایت قواعد اخلاقی در محیط خانواده 12- عدم پایبندی مذهبی 13- فرار از خانه 14- مهاجرت 15- اعتیاد و 16- معاشرت‌های بد با گروهای همسالان است و مورد آزار قرارگرفتن در سنین پایین، است .
چیزی که در عناوین بالا به اندازه کافی پر رنگ تر به چشم می آید خانواده است و خانواده متشکل از زن و مرد است در این صورت چه زن روسپی و چه مرد روسپی که خود را در اختیار قرار می دهد در یک کفه ترازو  قرار دارند .همچنین می توان گفت : که اگر وظایف زن و مرد به درستی انجام شود ما دیگر شاهد بسیاری از معضلات اجتماعی و اخلاقی نخواهیم بود .
اما اختلالات روانی بخش دیگری از ایجاد اینگونه رفتارها را در بر می گیرد که متأسفانه در نوجوانان روسپی بیش از بیش دیده می شود . انحرافات روانی ، افسردگی ، هیستری ، ضعف روانی و ... مهم ترین این اختلالات است .
که در این صورت وقتی فردی دچار اینگونه بیماری ها باشد و حالات او با عرضه تن و روسپیگری در سطح شهر خود را نشان دهد ، این زن یا مرد روسپی دیگر نگاهی به هرزه بودن یا نبودن خریدار خود نمی کند که با نهی و یا برخورد با فرد هرزه گرد بتوان بیمار روسپی را از معرض خطر نجات داد یا او را به سمت کسادی کار کشید.
چرا  که  در نگاه شرعی و عرفی جامعه وقتی به این معضل توجه می کنیم زن و مرد در یک راستا قرار نمی گیرند و نقش زن بی بند و بار به عنوان عنصر زیبایی و شکننده وجاهت و شرافت که می تواند در نقش یک اغوا گر وارد شده ؛ مقصر تر از  عنصر وجودی مردی است که طالب زیبایی ، کشف ذات زن و زنانگی و گاه در جامعه اغوا زده جنسی؛ بازنده اغواگری زن است .
حال با توجه به پوشش نامناسب برخی از بانوان بد حجاب اما نه روسپی! که مرد افسار گسیخته شهوانی را تا مرحله ای از کام جویی می کشاند؛ می توان ادعا کرد عدم دستیابی به زن سالم اما بد حجاب را در وجود زنی روسپی جبران می کند و این حقیقتی است که بنیان بسیاری از خانواده های ما را سست کرده و کم کم با به وجود آوردن برخی از مشکلات خانوادگی زن و مرد را به فرورفتن در این منجلاب هدایت می کند.
در حالیکه اگر در بازار فروش تن و عرضه شرافت از جانب زن و مرد ابتدا زن به عنوان صاحب زیبایی و آراستگی خود را حتی در فازی کوچک در معرض تیر زهر آلود نگاه نامحرم قرار ندهد، هیچ مردی در هیچ شرایط داوطلبانه و خالی از خشونتی دست تعرض بر بهار وجودی او نخواهد داشت و خزان بردگی و فروشندگی تن را به او تحمیل نخواهد کرد .نگاه هرزه ، هر مردی زاییده ، عرضه هرزهگی ها از جانب زن است چرا که اگر این گونه نبود جای روسپیگری در تمامی شرایط از لفظ تجاوز به عنف استفاده می شد.
اما مردان نیز با توجه به اینکه آنها هم در بخشی از این فحشا زدگی  قرار دارند باید در جببه حفظ اخلاقیات و با لحاظ کردن تقوا از گرداب این گونه مسائل موجود در جامعه خود را نجات داده و به نوعی مبارزه نرم با کسانیکه قصد انحطاط اخلاقی آنها را دارند ، آغاز کنند .
در حالیکه متأسفانه نباید فراموش کرد که علاوه بر روسپی گری در خیابان ها ، جامعه ما با معضلی به نام روسپیگری مجازی نیز روبرو است که در آن باز هم زنان به عنوان تحریک کننده وارد عرصه مجازی شده و با ارضای تصویری و مجازی مردان آنها را  به سوی تماس و ارضای فیزیکی می کشانند ؛ فردی که در خانه نشسته و با دعوت زنی به وسیله ارائه عکس به خانه مجازی روسپیگری او دعوت می شود در چه شرایطی از جانب زن قرار می گیرد که بعد مدتی ابتدا تفریح و بعد عادت و بعد امیال نفسانی به سوی این کار کشیده شده و خود دیگر ورسپیگری مردانه و اغوا گری چیره دست برای سایر زنان می شود.
لذا لازم است برای بالا رفتن ضریب امنیتی جامعه برای زنان ابتدا جامعه زنان دست به کار شده و منتظر کور شدن چشمان هرزه و نگاه کثیف مردان نباشند.
در برخورد با این مشکل و معضل اجتماعی باید گفت به نظر می رسد این مسئله قدمت دار که در تمامی تواریخ دیده شده است؛ کارهای کوتاه مدت قهری ، پاسخ گو نخواهد بود و باید مسئولان و ذی صلاحان بخصوص کانون های اصلاح تربیت و مراکز پژوهشی و حتی حوزه های علمیه وارد عرصه شده و برای  این مسئله راه حلی بلند مدت به اندازه قدمتش ارائه دهند.

  منیره غلامی توکلی - کارشناس زنان و خانواده

پ.ن : این مطلب در تیرماه سال 91 در روزنامه و سایت های خبری انعکاس یافت جهت بهره برداری مجدد در قلمدون گذاشتم