پاسداشت شهید، رعایت حقوق بشری ، همیشه زنده است
22بهمن ماه سال 1358 به دستور امام خمینی (ره) بنیاد شهید انقلاب اسلامی تأسیس شد و این روز در هیئت دولت و شورای عالی انقلاب فرهنگی در تقویم ملی به نام روز " شهید" انتخاب و ثبت شد.
اگر چه دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران درسایه سار استقلال و آزادی و زیر پرچم اسلام در حوزه های مختلف علمی، فرهنگی، هنری، سیاسی، اقتصادی... همگی به نحوی وامدار خون شهدا است و باید هر روزمان به نام خدای شهیدان و با یاد شهیدان آغاز شود؛ اما بازهم جای مسرت و به نوعی مایه عزت و افتخار امت ایران است که روزی از تقویم کشور اسلامی مان متبرک به نام شهیدان شده و آفتابش از فراز قله پر افتخار اسلام در سرزمین شیعیان برای بیرون راندن تاریکی ها پرفروغ تر از همیشه بر سرِ زمین چادر می کشد.
گرامی داشت " شهید" و مرگ سرخی که او با ا فتخار و شناخت، انتخاب کرده - "شهادت" - در دنیایی که چنگال دیو بد سیرت استکبار و از خدا بی خبری پنجه بر رخساره وحدانیت و بندگی انداخته است؛ خود نوید دهنده این حقیقت است که فطرت بشری مسخ اوارید دنیا طلبی نشده و هنوز مرگ با عزت را بر زندگی باذلت نه تنها ترجیح می دهد که ره پویان آن را نیز تحسین ، تقدیر و پاس می دارد.
هر سلام و درودی که برای شهید فرستاده می شود، هر قدمی که برای زنده نگه داشتن یاد او برداشته می شود ، هر قلمی که برای معرفی او نگارنده می شود، هر زبانی که خواننده وصیت نامه شهید می شود و هر چشمی که نگاهی مهربان بر رخساره مادر شهیدمی نشیند و هر دست ادبی که بر سینه به احترام پدر شهید گذاشته می شود؛ حرکتی فرهنگی است که در تقابل با خواست دشمنان اسلام بر داشته شده است، اما کافی نیست! و آنجا که حرکتی در برابر دشمن کافی نباشد، پیروزی قطعی به همراه نخواهد داشت! و باید سعی و تلاش را بیشتر و بیشتر کرد.
سعیمان در نام گذاری کوچه ها و خیابان ها به نام شهید بسنده نکند که باید شهید را از کوچه به خانه و از خانه آجری به خانه قلب ها راه داد.
سعیمان تنها در نام گذاری پل های عظیم و ساختمان های بلند به نام شهید نباشد که در این صورت سازه ها دنیوی و مادی را به نامشان کرده ایم در حالیکه زیرساخت های فکری را باید با مهندسی رفتار و کردارشان بنا نهاد.
سعیمان در گلزار شهدا و غبار روبی مزارشان خلاصه نشود که خاک کویشان تویتای چشم و شفا است، آنچه نزد خدا تقرب دارد تبرک هم دارد ! یادمان نرود آن چیزی که باید با زلال اندیشه شهید شست و شو یابد دل و جان ماست که فراموشی ارزش ها زنگار است و بر زنگار فراموشی ، مهر بطلان ارزش هاست.
سعیمان ، واژه واژه نوشتن و سرودن از شهید نباشد که آنها ملک الشعرای عشقند و نگارندگان وصیت نامه هایی که خواندنشان به فرمایش امام شهدا 50سال عبادت است.
و از همه مهم تر اینکه تلاش نکنیم، ارزش شهید را با وسیله قرار دادن او برای پیش برد اهدافمان پایین بیاوریم که خود در کنار آنها ارزش پیدا می کنیم و بود و نبود ارزش ها و روا شدن حاجاتمان به برکت خون شهداست.
یادمان باشد پاسداشت شهید، پاسداشت یک تاریخ وحدانیت و یکتاپرستی است.
پاسداشت شهید، ارج نهادن به ایثار و شجاعت و بصیرت و همیت و غیرت است.
پاسداشت شهید، رمز حیات انسانیت و شرف است.
پاسداشت شهید حرف نیست، تفکر است و عمل است .
پاسداشت شهید، بزرگداشت یک روز نیست ! روزشمار روزگار است.
پاسداشت شهید با بی غیرتی و بی حجابی با لبانی رنگ گرفته و گونه هایی برجسته و شلوارهای فاق کوتاه و ساپورت های بدن نما ممکن نیست!
پاسداشت شهید در عفت و حجاب و ولایت و صداقت و عدالت است.
پاسداشت شهید، رعایت حقوق بشری، همیشه زنده است.
برای پاسداشت شهید و گرامی داشت روز شهید ، دستانت باید در دستان خدا باشد نه شیطان و شیطانک های پرسه زن در خیابان !
برای پاسداشت شهید باید نگاهت به افق روشن ایمان باشد نه در ارتباط با دنیای کفر و استکبار!
برای پاسداشت شهید باید حسن ختام کارت، فصل خطاب ولایت باشد نه مذاکرات با دشمنان خدا و اسلام !
برای پاسداشت شهید باید در تمامی عرصه ها مقاومت کرد و عزت مدارانه برای پیش برد با نرمش مقتدرانه، کمر دشمن را به خاک کشاند!
برای پاسداشت شهید باید شهیدواره زندگی کرد و شهید واره تصمیم گرفته و شهید واره عمل کرد.
درک عظمت شهید ما را مسافر راه شهادت می کند. شهادت شکوه اجر بندگی است. شهادت واژه ای است به قدمت ریخته شدن خون هابیل توسط قابیل، شهادت سرخی مظلومیتی است که در قطره قطره خون یحیی نبی (علیه السلام) عینیت یافت، شهادت دلاور
مردی و ولایت پذیری است که در حمزه و مالک ( علیهما السلام ) تجلی یافت، شهادت با علی (علیه السلام) فریاد رستگاری اش طنین انداز شد و از عباس بن علی (علیه السلام ) تاریخی، با قاسم بن حسن (علیه السلام) شیرین تر از عسل و با حسین بن علی (علیه السلام) جاودانه تقدیس شد.
چه عظیم است این واژه که با لسان زینب کبری (سلام الله ) روایت شد؛ آن هم به یک جمله "مارایت الا جمیلا" و شیعیان از آن روز تا به حال نه بر فقدان شهیدان بلکه از سر حسرت نبودن در جرگه این دلاور مردان که چشمشان جز زیبایی خدا ندید، گریسته اند.
در طول انقلاب اسلامی هابیل ها به دست قابیل ها کشته شدند، یحیی صفت خون پاک فرزندان این مرز و بوم بر زمین ریخت و مظلومیتشان کاخ استبداد را بر باد داد، خرد و کلان ، امیران لشکر روح خدا شدند و حمزه صفت جانبازی کردند، رستگاری را در شهادت دیدند و بر مقتدایشان عباس اقتدا کردند و مرگ را با طعم عسل شهادت شیرین نوشیدند و اینگونه حسین زمان خود را یاری رسانیده و جاودانه شدند.
... و بعد از آنها پدر و مادران شهیدان،همسران و فرزندانشان زینب وار عمل کرده و شهیدان ایران اسلامی را به همگان معرفی کردند تا تاریخ شهادت را که از آدم تا حسین (علیه السلام) فرزند خاتم رسولان رخ داد ؛ در تاریخ جوان اما پیروزمند انقلاب اسلامی تکرار کنند.
مادامی که چرخ دنیا بر مدار بندگی می چرخد اسلام با خون جاری و پربرکت شهید در مسیر شهادت و از خودگذشتی ، مترقی و قدرتمند گفتمان اسلام را در جنگ حق علیه باطل بر گفتمان کفر و ستم ، پیروز خواهد کرد.
انتهای پیام/ت
