به قلم : منیره غلامی توکلی

چند صباحی است که پرداختن به مضرات و پیامدهای سوء ماهواره یکی از دغدغه های مهم دلسوزان حفظ و احیاء فرهنگ بومی، امنیت اخلاقی جامعه و دلواپسان تزلزل بنیان خانواده است.

صحبت ها همه رنگ و لعاب تقبح دیدن برنامه های ماهواره ای و تبیین آثار شوم این دجال واره هولناک دارد تا جایی که به نظر می رسد گویی افراد برای خود دوستی خون آشام انتخاب کرده و با او به اندازه هم خانه بودن اخت و مونس شده اند!

شاید برای کسی که بشقاب بزرگ ماهواره را در صدر خانه خود – پشت بام-  چون مهمانی عزیز نشانده است این صحبت ها چندان محلی از اعراب نداشته باشد!  چرا که دوستی که او برای برقراری ارتباط با اقصی نقاط دنیای بزرگ انتخاب کرده است جز شادی و پرکردن اوقات فراغت ارمغان بدی در جعبه جادویی تلویزیون به ارمغان نمی آورد.

سؤال اینجاست که اگر چه در ضمیر ناخودآگاه دارندگان و تماشا کنندگان برنامه های ماهوره ای همیشه توجیهی ضعیف و ابتر برای دیدن سریال ها و برنامه های دست چندم شبکه های آن طرف مرزهای فرهنگی و اعتقادی ما وجود دارد اما باز هم چه چیزی گرایش و کشش آنها را به سمت بیش از هفت ساعت دیدن برنامه های ماهواره ای، تقویت می کند؟

جای تعجب دارد که دیالوگ های ضعیف و دوبله ناموفق یک سریال با ده ها بازیگر توسط چند دوبلر چگونه می تواند سلیقه و خواسته پرورش یافته مخاطب ایرانی را که به دوبله های قوی تلویزیون ملی، عادت دارد باز هم برای دیدن سریال ها بر جای خود میخکوب کند؟

پاسخ این است که تمام این عیوب برای کسانی که با مجریان جلف، کم سواد و در عین حال سریال های ضعیف و دور از واقعیت ماهواره ارتباط عاطفی همراه با عادت تماشا و روزمرگی پیدا کرده اند، نه تنها به چشم نمی آید که گاها حسن نیز دیده می شود!‌ حسنی که توجیه آن عذر بدتر از گناه است.

مثلا می گویند: ( در برابر احترام به مخاطب و تهیه و دولبه سریال ها توسط مسئولین شبکه ها، وجود ضعف دوبله و ترجمه  نه تنها جای چشم پوشی بلکه تشکر دارد!‌و یا اینکه رفتار دور از پرستیژ یک مجری نشان دهنده ( عمق صمیمیت و صداقت او با بینندگان است) !!

به هر حال این میزان دلبستگی را نمی توان با سبک چماق برداشتن و کوبیدن بر سر برنامه های ماهواره ای و یا تکرار زیاد عیوب و پیامدهای سوء آن به نفرت و جدایی این دجال بزرک کرده، از بین برد بکله باید برای این منظور ریشه های رفتاری خرید ماهواره و نشستن پای برنامه های آن را بررسی و چاره اندیشی کرد.

تحقیقات نشان می دهند که ریشه های اصلی خرید ماهواره در بین خانواده های ایرانی عبارتن از  1) نا آگاهی 2) لذت گرایی و دور بودن از فضای معنوی 3) توجیهات سطحی 4) جوّ زدگی 5) عدم دریافت شبکه های ملی با آنتن های معمولی 6) بی کاری 7) شکست در رابطه با همسر به ویژه رابطه های خاص 8) تلویزیونی شدن خانواده ها ؛ که کار کردن و رفع هر کدام از این دلایل که خود معلول دلایل دیگر هستند فرصتی بلند و کاری دقیق و برنامه ریزی شده می خواهد.

اکثر کارشناسان و محققان بر این باور هستند که آگاهی یکی از مهم ترین شرایط پذیرش و یا عدم پذیریش ماهواره در خانه است، به طور کلی در جامعه ما برداشت برخی افراد از برنامه های ماهواره ای بسیار ساده لوحانه و همراه با قضاوتی خوشبینانه است.

در بعضی موارد افراد از به دلیل ناگاهی از پیامدهای سوء برنامه های ماهواره غافل هستند و اگر صد البته آگاهی از تأثیرات مخرب آن می تواند تصمیم گیری این دسته از افراد را به سمت مسیر درست هدایت کند.

گروهی دیگر فارغ از هر گونه اطلاعات و دانش روز " همسان سازی جهان با فرهنگ غربی" که از دغدغه های دشمنان اسلام ستیز در اروپا و آمریکا است، نه تنها قادر به درک اهداف پشت پرده متولیان این شبکه ها نیستند بلکه هیچ  اطلاع و میلی برای شناخت صحنه گردانان اصلی این شبکه ها ندارند.

از آنجایی که سطح علمی و بینش سیاسی مخاطبان ماهواره اکثر بخاطر شغل سطح پایین، اشتغال به خانه داری و کمی سن در سطح بالایی نیست هرگز به این جا ختم نمی شود که در دنیای امروزی سلطه غرب برای " همگان سازی جهان با فرهنگ غربی جهت استعمار نوین کشورها " از بین بردن تمدن های بزرگ به ویژه تمدن اسلامی است،  از قدرتی به غیر از قدرت سخت- جنگ افروزی- استفاده می کند.

غرب در این زمینه میدان  جنگ با قدرت نرم ( عملیات روانی) ،  قدرت هوشمند ( تلفیقی از قدرت نرم و قدرت سخت) و قدرت هنرمندانه )عملیات روانی و رسانه ها برای فراهم کردن زمینه  پذیریش موضوعات مختلف) وارد عمل شده است  و در این میدان رسانه ها و شبکه های تلویزیونی برای سیاست مداران غربی از اهمیت بالایی برخوردار هستند تا جایی که جدیدا شبکه هایی تحت عنوان " شبکه های استراتژیک" به وجود آمده است که مبتنی بر قدرت هنرمندانه هستند و امروزه تلاش می کنند تا به گونه ای فرهنگ ،آداب ،هنر و موضوعات بومی را دست خوش تغییرات کنند.

به طور قطع علقه های فرهنگ غنی ایران در دل ایرانیان، عشق به وطنی که با خون هزاران جوان استقلال سیاسی و فرهنگی و ثبات ارزش های دینی را به دست آورده، هیچ هموطنی را درگیر مسائلی که بر چهره نظام اسلامی خدشع وارد می کند، نمی نماید.

از این رو گفتن و گفتن پیامدهای منفی دیدن برنامه های ماهواره ای نه تنها علاج این واقعه نامبارک نیست بلکه حتی نمی تواند مانند مسکنی برای مدت محدودی بر افکار درگیر شده با برنامه های ماهواره ای اثر بگذارد. پس بهتر است ابتدا بر اساس فطرت آدمی او را به سمت میثاق با فطرتش که همان معرفت ، خدامحوری و خودشناسی است هدایت کنیم.

فطرت انسان از  شناخت و کسب آگاهی  که همان " معرفت‌" نامیده می شود آب حیات می خورد پس در خصوص مبارزه با دجال واره زمان این عجوزه بزک کرده باید ابتدا آگاهی بخشی در بعد هدف ، در مرحله دوم آگاهی بخشی در بعد شیوه ها و در مرحله سوم آگاهی بخشی نسبت به متولیان پشت برده این رسانه ها را در دستور کار قرار داد تا افراد خودآگاهانه نه از روی تلقین و تکرار و ترس – که همگی آنها برگشت پذیر هستند -  ماهواره را از خانه و خانواده خود دور کنند.

 نباید فراموش کرد که اطلاع رسانی از اهداف شوم شبکه های ماهواره ای بدون آموزش شیوه های این شبکه ها در تبلیغ و ترویج فرهنگ های مبتذل غربی و تذبیح فرهنگ غنی اسلامی،‌ آب در هاون کوبیدن است!  چرا که ذهن آماده نشده و ساده اندیش و چشم ظاهر نگر افراد هرگز نمی تواند نقش و شیوه های اسلام ستیزی رسانه های غربی را در لابه لای پیام های مستتر شده در سریال های جذاب و دنباله دار، درک کنید.

از طرف دیگر، آگاهی بخشیدن از مسمویت سفره پر طعام و رنگارنگ میزبانی که میهمان از گذشته و نگرش او بی خبر است، نمی تواند شرایط پذیرش تمام این آگاهی ها را برای درک دشمنی دست اندکاران شبکه های ماهواره ای با  تمدن و فرهنگ غنی و پیروز اسلام ، آماده کند.

ادامه دارد

انتهای پیام/ت