بهار آمد
اما من باز هم از چشمان بهاری تو دورم
بهار آمد
و
من در آخرین روزهای زمستان گم گشته ام
بهار آمد
و
من ناجوانمردانه به آمدن تابستان چشم دوخته ام
بهار آمد
همه جدی اش گرفته اند
و تو را نه!
.
.
.
.
.
این ها بهانه است
من بهار زده شده ام!
ای کاش به جایش تو می آمدی
کاش، بهارم با تو ؛ نو روز می شد
انتهای پیام / ت