امام زمان(عج) در سراب منزل پدرش غایب شد و هنوز نیز در آنجا است؟ در این‌باره به شیعه تعمت‌هایی زده‌اند و می‌گویند: شیعه معتقد است که مأموران خلیفه ی عباسی به منزل حضرت در «سامرا» هجوم آورده‌اند تا او را دستگیر کنند و آن حضرت که در آن هنگام در سرداب بود، از دیده‌ها پنهان شد و تا کنون در آنجا بدون آب و عذا زندگی می‌کند و روزی از آنجا ظهور خواهد کرد.
این داستان چنان شهرت یافته است که وی را ( صاحب سرداب) لقب داده‌اند!
این در حالی است که در منابع شیعی و کتاب‌های امامیه، هیچ نامی از « سرداب » نیست. نویسندگان اهل سنت در نوشته‌های خود بر این نظر اصرار می‌ورزند و متأسفانه این سخن دستاویزی برای حمله‌ی برخی از آنان به تشیع گردیده است.1
آنان پنداشته‌اند که شیعیان در میان سرداب، امام خود را می جویند و ظهورش را از آن نقطه انتظار می‌کشند از این جهت تهمت‌‌هایی به شیعه زده و در این زمینه به خود زحمت مراجعه به منابع شیعه را نداده‌اند.
در حالی که بر اساس تاریخ و روایات شیعه، امام مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف از هنگام ولادت در اختفا به سر می‌برد و بنا به مصالحی تولد و زندگی او آشکار نبود و بعد از رحلت پدر گرامی غیبت صغرای آن حضرت، آغاز شد. امام مهدی(عج) بعد از نمازگزاردن بر پیکر پاک پدر و تدفین آن حضرت وارد منزل شد و دیگر کسی آن حضرت را در اجتماع و در میان مردم ندید2.
آن حضرت بنا به روایات شیعی در میان مردم زندگی می‌کند و در موسم حج حاضر می‌شود ولی مردم او را نمی‌شناسند3.
خانه‌ای که از آن سخن گفته می‌شود دو قسمت داشت، یک قسمت برای مردان و قسمت دیگر برای زنان، یک سرداب هم زیر اطاق‌ها قرار داشت که در روزهای گرم، اهل خانه در آن سرداب زندگی می‌کردند.
شیعه این خاه و ین سرداب را محترم می‌دارد، زیرا امامانشان در این خانه زندگی می‌کردند و در همین خانه، امام هادی(ع) امام عسکری(ع) و نیز امام مهدی(عج) خداوند سبحان را عبادت می‌کردند.
این یک امر معقول و طبیعی است که به جهت علاقمندی به پیشوا و رهبر دینی، آن چه متعلق به اوست محترم داشته شود در میان تمامی ادیان و مذاهب چنین است و شیعه از این عشق و احترام به مکان‌های مقدس و مشاهده مشرفه دفاع می‌کند و آن را از مصادیق (فی بُیُوتٍ اذِن اللهُ ان تُرفََعَ»4 می‌داند؛ اما این احترام، غیر از آن تهمت‌های مخالفان به شیعه است.
حقیقت این است که داستان غیبت حضرت مهدی(عج) در سرداب « سامرا» و زندگی کردن آن حضرت در این مکان، دروغ و بهتانی بیش نیست و هیچ یک از بزرگان شیعه، چنین باوری را نداشته و ندارد5.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- منتخب الاثر 372
- ر. ک. حیاة الامام المهدی(ع). باقر شریف القرشی 115- 120
- الکافی1: 337، کمال الدین 2 : 440
- اشاره به آیه 36 سوره مبارکه نور (در خانه‌هایی که خدا رخصت داد آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود. در آن ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش می‌کنند.)
- .اقتباس از: مجله حوزه ش 71 – 70 ویژه بقیة الله الاعظم(ع) 44-45
انتهای پیام/ ت
