ترحم بر پلنگ تیز دندان، ستم‌کاری بُوَد بر گوسفندان... این ضرب المثلی پُر کاربرد در بین مردم ایران است، وقتی که به فردی غیرقابل اعتماد، خیانت پیشه و شاید بتوان گفت گرگ صفت فرصت سوء استفاده و خیانت داده می‌شود.
کاش ادبیات عامه دولت یازدهم، آنقدر قوی بود که به اندازه بی‌سوادان! می‌توانست از این ضرب‌المثل‌ها بلد باشد و آنها را به کار ببرد. این همه وادادگی در قالب کرنش و لبخند به سردسته ارازل و اوباش استکبار"آمریکا" نوبرانه‌ای است که فقط در فصل دولت یازدهم به کام ایرانیان ریخته شده و چه بد طعم و بدمنظر است این نوبرانه خفت‌بار...
بعد از آن افتضاحات برجام که با تدابیر خاص مقام معظم رهبری و گنجانده شدن الحاقیه‌ای 9 بندی که بهتر است از آن به عنوان شروط پایبندی ایران بر قوانین برجام نام ببریم، بدون رو در وایسی باید گفت که ملت ایران دو سیلی محکم از آمریکا نوش جان کرده‌اند و آن هم سیلی‌هایی است که لایق آن دولتمردان ما هستند نه ملت شریف، شهیدپرور و غیور ایران زمین.
1. قانون ضد ایرانی روادید که تازگی‌ها به دست نامبارک اوباما امضا شد
2. درخواست 226 نماینده کنگره آمریکا از دیوان عالی این کشور برای برداشت 1.75 میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده بانک مرکزی ایران
شبکه خبری بلومبرگ نیز روز چهارشنبه در گزارشی، این پرونده را یکی از حوزه‌های مورد توافق میان کاخ سفید و کنگره آمریکا درباره ایران دانسته است، چرا که«باراک اوباما» مرداد ماه سال جاری، در پاسخ به «دیوان عالی آمریکا» که خواستار اظهار نظر دولت واشنگتن درباره این پرونده شده بود از این دادگاه خواسته بود درخواست تجدید نظر بانک مرکزی ایران را رد کرده و مبلغ 1.75 میلیارد دلار را از حساب این بانک برداشت کند.
روزی که رئیس دولت یازدهم دهان به فحاشی علیه مخالفان اعتماد به آمریکا باز کرد و آنها را با چوب بروید به جهنم، بی‌سواد، ترسو ،همیشه لرزان و بعد هم حجت الاسلام خاطره! آنها کلاغ و ... نامید، اگر می‌توانست این روزها را پیش‌بینی کند و نکرد، کاری جز خیانت به ملت ایران نکرده است و اگر نمی‌توانست با این همه پیشینه خیانت‌کاری آمریکا دست این شیطان بزرگ را بخواند کاری ابلهانه و بدور از اعتدال عقلانی انجام داده.
وقتی آنچه را که ملت در خشت خام می‌توانستند ببینند، دولت مردان و خواص ایرانی نمی‌توانند در آیینه مذاکرات مشاهده کنند، باید این دولت را چه نامید؟ دولت ناامیدان و یا دولت ناامید کننده..
درباره نخستین گام بلند ضدایرانی اوباما در نقض برجام یعنی " قانون ضدایرانی روادید" جان کری نامه رسمی می‌نویسد و دل ظریف قرص می‌شود! انگار نه انگار، بی خیال تمام اتفاقات تخته گاز برجام را یک طرفه اجرا می‌کنیم و به تمام معاهدات نوشته و خوانده شده اش، نوشته و نخوانده شده اش برای ملت! پای بندیم...
وقتی در نشست نیویورک به پیشنهاد عربستان، سپاه پاسداران در لیست سیاه تروریسم قرار می‌گیرد به گفته شاهدان عینی ظریف وزیر امور خارجه ایران گویی انتظار چنین بداخلاقی را نداشته باشد! "شوکه" می‌شود و با عصبانیت " سیا " را به عنوان گزینه ایران در لیست سیاه تروریسم نام می‌برد؛ این سیلی ناخواسته از اعتماد بی‌جا به آمریکا و دیپلماسی ضعیف و منفعل در برابر عربستان بر صورت از قبل آماده شده دولت ایران می‌نشیند و از ضرب آن ملتی گوششان صدا می‌کند.
و حال در دومین حرکت ضدایرانی کنگره آمریکا که به امضا رئیس جمهور این کشور نیز رسیده است، قرار است با اجازه بزرگترهای ملت؛ دست مبارکه آقا دزده در روز روشن در جیب پس اندازهای ملت ایران رود هر آنچه دوست دارد به بهانه‌هایی واهی بردارد.
متأسفم که بگویم در این زمان دیگر نگاه ملت به دولت نیست، خوب می‌دانیم که دیپلماسی دولت راهی از پیش نخواهد برد، نگاهمان به مقام معظم رهبری است به او که با یک سخن دل مردم را محکم کرده و خواب خوش استکبار را به کابوس تبدیل می‌کند اگر چه دولت گویی وقعی بر این گونه دلگرمی‌ها ندارد! پس ما برایش آروزی آمدن نامه‌ای دیگر از سوی کری داریم!
اما به راستی، برای هر اشتباه کوچک باید عذرخواهی بلند و بالا داشت تا دلی که رنجیده، آرام شود، برای اشتباهات بزرگ بین المللی و آبرو ریزی‌های ملی، شکست‌های مفتضحانه دیپلماسی، سیلی‌های نقد استکبار بر چهره ملتی مسلمان و در آخر شکستن قول های 100 روزه .. چه باید کرد؟
کاش در دولت حداقل یکی آنقدر مؤدب بود که از عموم ملت عذرخواهی کند!
اینجا ایران، دیپلماسی‌مان غبارآلود و کثیف مثل هوای تهران است.
انتهای پیام/ ت
