از صبح امروز که رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران، « فرجام برجام» را تبریک گفت، رسانه ملی و در کنار آن سایر رسانه‌های حامی دولت، خبرگزاری‌ها، وبسایت‌ها و حتی وبلاگ‌ها هر کدام به نحوی این خبر را از دید خود مورد توجه و تحلیل قرار دادند.
برخی رسانه‌ها از واکنش کشورهای دوست و دشمن، از ارسال پیام، تبریک و ابراز امیدواری‌های برخی از سران کشورها به سمت دفتر ریاست جمهوری و دفتر مقام معظم رهبری خبر دادند.
اما نکته مهم اینجاست، که اگر این موضوع آنقدر موفقیت آمیز است که هورا و براوی بیش از حد برخی از رسانه های حامی دولت را برانگیخته و به پایکوبی و بر تشت زدن وادار کرده است، پس چرا مقام عظمی ولایت فقیه این به اصطلاح دستاورد بزرگ هستهای را تبریک نگفتند؟!
این سومین پیام تبریک هستهای حجت الاسلام حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران اسلامی بود که پس از برخی از موفقیت‌های هستهای تیم مذاکره کننده ارسال شد اما رهبر معظم انقلاب تا این لحظه واکنشی از خود نشان نداده‌اند؟ رهبری که بعد از پیروزی قهرمانان ورزشی کشور حتی شده با یک یا دو جمله موفقیت آنان را تبریک گفته و از زحماتشان تشکر می کنند، امروز برای ادعای پیروزی مردان هسته ای ایران پای میز مذاکرات سکوت کرده‌‌اند؟
9 آذر سال 1392 حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پاسخ به نامه تبریک حجت‌الاسلام والمسلمین روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در خصوص روند مذاکرات هستهای، ایشان مرقوم فرمودند: « دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید در خور تقدیر و تشکر از هیئت مذاکرات هستهای و دیگر دست‌اندرکاران است....» این جمله که تنها پاسخ مقام معظم رهبری در برابر پیام های تبریک هسته ای رئیس جمهور به رهبری انقلاب و ملت ایران است، چیزی که اگر اصول گرا هستیم، اگر اصلاح طلبیم و اگر حامی هر تفکر سیاسی مبتنی بر رهبری ولایت فقیه در کشور هستیم باید آن را مورد توجه قرار دهیم.
سکوت همیشه علامت رضایت نیست چرا که انتخاب بد از بین بدترها، یک اشتباه بزرگ است؛ همانطور که بودن یا نبودن مسئله این است یک دروغ ادبی است؛ همانطور که شعارمان بنی آدم اعضای یکدگیرند ؛ یک خیال قرن 20 است؛ همانطور که متعلق و خدمتگزار مردم هستیم، یک عوام فریبی است؛....
واقعیت این است، قلب راکتور آب سنگین اراک، بوتن آرمه شد... جای تبریک نیست. واقعیت این است جان فشانی شهدای هسته ای نادیده انگاشته شده و کفر نعمت شد.... جای تبریک نیست. واقعیت این است که فن آوری بومی هسته ای ما منفعل شد و این جای تبریک نیست. واقعیت این است که عزت مردم ایران... جای تبریک نیست.
