قلمدون:
امام صادق علیه السلام می فرماید: حکیمی هفتصد فرسنگ در جستجوی حکیمی راه پیمود( ممکن است این هفتصد فرسنگ، مبنی بر تکثر باشد، یعنی می خواهد بگوید راه های طولانی رفتند، آن کسی که دنبال می کرد، خودش هم حکیمی بود اگر حکیم نبود، قدر این کلمات را نمی دانست و این همه راه را طی نمی کرد.) تا از او هفت پرسش کند، چون به او رسید پرسید: ای حکیم! آن چیست که از آسمان که از آسمان بلاتر است، از زمین گسترده تر است، از دریا غنی تر و ثرمندتر است( آب دریاها و همه موجودات درون آن منبع ثروتند)، از سنگ، سخت تر است، از آتش داغ تر است، از زمهریر( مرکز سرمای شدید در قیامت و نقطه مقابل جهنم) سردتر است و از کوه های محکم و استوار، سنگین تر است؟
آن حکیم گفت: ای حکیم!
*حق و حقیقت، از آسمان بلندتر است.
*هیچ چیز را با حقیقت مبادله نکنید- عدالت از زمین، گسترده تر است.
*غنای نفس- اگر نفس انسان از شُح و حرص محفوظ بود، از دریا غنی تر است.
*دل کافر، از سنگ، سخت تر است! سختی دل او به این است که نور معرفت الهی در آن نفوذ ندارد.
*حرصی که در دل انسان می جوشد، از آتش داغ تر است.
*ناامیدی از لطف الهی، از زمهریر، سردتر است- لذا یاس از رحمت خدا از گناهان کبیره است .
*بهتان و افترا زدن بر یک آدم بی گناه، از کوه سر به فلک کشیده، سنگین تر است.
( آمالی- ص 317، شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج 18/01/94)
انتهای پیام/ت
