اعجاز ماه رمضان میزبانی و میهمانی هم زمان/ مساجد بهترین خانه برای «افطاری های ساده»
امام صادق(ع)می فرمایند: مَن فَطَّرَ صائماً فلَهُ مِثلُ أجرِهِ؛ هر که روزه دارى را افطار دهد، همانند وى پاداش دارد. امام باقر(ع) می فرمایند قال الکاظم (ع) نیز می فرمایند: فطرک اخاک الصائم خیر من صیامک؛افطاری دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبی) بهتر است. این حادیث، مشتی نمونه از خروار احادیث و روایاتی است که درباره فضیلت و اهمیت افطاری دادن به روزه دار نقل شده است.
پهن کردن سفره های افطاری و میزبانی از روزه داران در ماهی که به ماه خدا و ماه بندگی معروف است در کشور ما سبقه ای طولانی دارد. سفره هایی که تا سالیان نه چندان دور نمادی از سبک زندگی ایرانی – اسلامی و در راستای تربیت رمضانی بود. تربیتی که ستون آن تساوی دارا و ندار( فقیر و غنی)، اخلاص در خلق، تجربه گرسنگی، تشنگی، فقر و بیچارگی آخرت، صبر کردن و خود شناسی و خداشناسی ... است.
اما امروزه داستان برخی از میزبانی ها از روزه داران نقطه مقابل تربیت رمضانی است!.
نزدیک اذان است. سفره پهن می شود، جماعتی از بانوان برای چیدن سفره دست به کار می شوند. همه به یکدیگر مبهوت نگاه می کنند،10 نفری بیشتر نیستند اما سفره به اندازه نشستن 20 نفر طول و عرض دارد!
صاحبخانه تمام هنر آشپزی خود را به نمایش گذاشته است! آش، شوله زرد، حلوا، رنگینک، خرما و زولبیا، حلیم با گوشت بوقلمون، چند پارچ شربت بهارنارنج و خاکشیر، سبزی خوردن های تازه با تربچه های نقلی، چای خوشرنگ هم، گل سرسبد است ... اینها تازه برای افطار است باید طوری خورد که برای شام؛ وقت و میلی باقی بماند!
بازار سلفی گرفتن با سفره گرم گرم است و دقایقی بعد اینستاگرام ها و اعضای گروه های تلگرامی هم با دیدن این تصاویر از سفره بانوی خانه مستفیض می شوند! اما فکر ها به سمت دیگری است؛ آیا ما هم توان جبران کردن این میهمانی را داریم؟!
این قصه ی خیلی از ضیافت ها و مهمانی های افطاری در کشورماست، که هیچ سنخیتی با ماهیت ماه مبارک رمضان ندارد. ماه رمضان که ماه میهمانی خداست امروزه به ماه میهمانی دادن ها برای خودنمایی، اسراف و چشم و هم چشمی تبدیل شده است!.
سال های نه چندان دور مردم ما سفره افطاری را برای ثوابش پهن می کردند و در میزبانی از فرد روزه دار از هم پیشی می گرفتند. درون سفره تکه نان گرمی بود و کاسه ای شیر داغ یا نان و سبزی .. هر کسی بضاعت پهن کردن این سفره را داشت از فقیر و غنی همه سفره های افطاری یک رنگ و بو داشتند.
با توجه به اینکه ماهیت برگزاری میهمانی های افطاری بر اصل « صله رحم » است، صله رحم باید باعث آرامش روحی افراد و بیشتر شدن علقه های خانوادگی شود اما شاهد این هستیم که در برخی از خانه ها پهن کردن سفره های افطاری با رویکرد تجملاتی که زاویه زیادی با آموزه های اسلامی دارد نه تنها باعث خستگی میزبان با دهان روزه می شود بلکه آرامش روحی و روانی را نیز از میهمان می گیرد که آیا توان جبران کردن و میزبان شدن در حد چنین سفره تجملاتی را در روزهای آینده دارد!
اگر قرار است سفره های افطاری با گرفتن وام و قرض! سنگین تر و پرخرج تر شود آیا نمی شود با ده ها برابر کمتر خرج کردن، سفره چند خانوار کم بضاعت را کمی مغذی تر کنیم!
به راستی برای پهن کردن سفره در خانه، چه خانه ای متبرک تر و معنوی تر از مساجد می توان انتخاب کرد، ؟ هر چه تعداد روزه داران بر سر سفره اطعام بیشتر باشد با عنایت به اینکه تمامی اقشار جامعه در کنار هم بدون هیچ تفاوتی بر سر یک سفره روزه خود را افطار می کنند، نه تنها خیرین ثواب بیشتری می برند بلکه سبک زندگی و تربیت رمضانی به نحو احسن به اجرا در می آید.
مقام معظم رهبری طی سخنانی ماه رمضان را تالار ضیافت الهی می دانند؛ یک تالار عظیم که اگر کسی وارد آن تالار شد و به خود فرصت داد و همت کرد که از آنچه در آن جا خدای متعال آماده کرده، به خودش بهره ای برساند، بهره ی فراوانی خواهد برد، بهره ای که فقط مختص ماه رمضان است و در بیاناتی دیگر درباره اهمیت سفره های ساده افطاری می فرمایند: « چه بهتر کسانی که می خواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رایج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم، رهگذران و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، کوچه‌ها، خیابان ها و در حسینیه‌ها افطاری دهند.»
رواج پیدا کردن عادات خوب، برای مردمی که فرهنگ چندین هزارساله را به عنوان پیشینه ای قوی دارند، کار سختی نیست. یک یاعلی نیاز دارد. یا علی بگوییم و با دست در دست هم نهادن، مساجد و تکایا و حتی خیابان های شهر را در ماه مبارک رمضان به ضیافت های ساده افطاری تبدیل کنیم و مردم شهر را میزبان کنیم . کاری کنیم که غنی برای فقیر در کنار سفره جا باز کند و فقیر از نشستن بر سر سفره خجالت نکشد!
ماه خدا برای همه به ماه عسل تبدیل کنیم و صفا و صمیمیت را در گوشه گوشه محلات زیر نور مهتاب رمضان تجربه کنیم. بگذاریم هر کسی به اندازه بضاعت خود در این مهمانی سهمی داشته باشد حتی به اندازه خرید چند قرص نان یا ریختن چای برای روزه داران. اینگونه همه مردم شهر میزبان و میهمان یکدیگر هستند و حتی یک نفر خدای نکرده یک نفر گرسنه سر به بالین نخواهد گذاشت...
بحمدالله فضای جامعه ما فضای معنوی است و این فضای معنوی در ماه رمضان در جهت معنویت اشتداد پیدا می کند؛ عادات خوب به تدریج در بین مردم رواج پیدا می کند؛ این کمک هایی که به مستمندان می شود هفته احسان و نیکوکاری یا این افطاری هایی که در شهرهای مختلف انسان می شنود که افراد خیّر در مساجد، در معابر عمومی جمع می شوند، افطاری فراهم می کنند، مردم افطار می کنند، کارهای بسیار خوبی است؛ مایه صفا و صمیمیت و نزدیکی و در واقع حق ماه رمضان را ادا کردن است، که یکی از حقوق ماه رمضان، همین نیکی به برادران، همراهی با نزدیکان، با برادران مسلمان و کمک به یکدیگر است. امام خامنه ای
انتهای پیام/ ت
