بنام خداوند جان آفرین حکیم سخن بر زبان آفرین
یکی از برکات زندگی ام این است که خاطره تلخ و بد کمتر در ذهنم لانه کرده است و هر آنچه هست زیبا و دل انگیز است.
روزهای خوش نوجوانی، روزهای پرتلاش و پرانگیزه جوانی و حال که قدم به قدم به میانسالی نزدیک می شوم، مرور گذشته هر چند گذشته نزدیک، برایم شادی آور و غرورانگیز است.
بخشی از خاطرات خوشم در کار و حرفه ام شکل گرفته اند، روزنامه نگاری که برخی آن را با خبرنگاری در یک ردیف قرار می دهند! با خود فکر می کنم ، نگاه به گذشته و بررسی روند تغییر و تحولات کاری ام بسیار طولانی است اما نه! از کلام که بگذریم عکس خود زبانی گویا تر دارد . دیشب کمدی که آن را « گنجینه خاطرات» می خوانم باز کردم و گذرزمان را بر لوازم کار خبرنگاری گویا تر از هر کلامی دیدم.
عکسی که در ذیل این متن قرار دادم ، نشان از مدرن شدن ابزار کار خبری است که در دل خود نوین شدن گونه ها و انواع خبر ، گزارش و یادداشت نویسی را نیز به همراه دارد.
از "واکمنی" که در نیمه دوم دهه هفتاد با آدابتورش عصای دستم بود تا "واکمن پاناسونیکی" که در دهه هشتاد مدرن ترین نوع واکمن خبرنگاری محسوب می شد و امروز "ویس سونی" راحت، کوچک و خوش حمل در دستانم همان کار واکمن را انجام می دهد!
اما «رمضون» عروسک گروه خبرنگاران افتخاری ناحیه مقاومت بسیج مالک اشتر در سال های 84 تا اوایل 90 همه جا حتی همین الان در اتاق کارم، کنارم نشسته است. « رمضون خبرنگار حرفه ای» اگر چه همیشه خاموش است اما به چشم خود صحنه های رفاقت و صمیمیت دوستانه گروه خبرنگاران بسیجی را دیده و حتما به خاطر سپرده است.
خودکاری که به سینه چسبانده، همان خودکاری است که سال هاست فقط "مغزی"اش عوض می شود و باز در همایش ها و کنفرانس ها و گفت وگوی های تلفنی تیتر برداری می کند آن هم روی کاغذهایی که پشت سر "رمضون " قرار دارد .
بخشی از کاغذها کاهی و زرد مختص 10سال پیش هستند و بخشی براق و تمیز که بیشتر اوقات تنهای تنهایند! این روزها با تایپ کدام خبرنگار دست به قلم می شود!
نمی دانم با وجود لب تاب و تبلت و انواع کامپیوترهای کوچک و بزرگ و .. آیا می شود هنوز گفت : قلم تان پایدار!
انتهای پیام/ ت
