سفارش تبلیغ
صبا ویژن

قلمدون
 
این وبلاگ به کمپین *من عاشق محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) * هستم، پیوست
طراحان و حامیان بحث ورود زنان به ورزشگاه ها پاسخ گو باشند

کدام سکو کرامت، امنیت و حقوق زن را در خشم کنترل نشدنی مسابقات حفظ می کند؟!

اما آنچه باعث می شود صاحبان افکار فمینیستی برابری حقوق زن و مرد بر طبل توخالی ورود زنان به ورزشگاه ها بکوبند، در پس نادیده انگاشتن واقعیت هایی است که چند روز گذشته در بازی فوتبال پرسپولیس و سپاهان اصفهان دیده شد. زنان چگونه کرامت، امنیت و حقوق شان در جای که حتی نیروی انتظامی نمی توان آن میزان خشم را کنترل کند، حفظ خواهد شد؟!

بحث ورود بانوان به ورزشگاه ها با تصدی گری شهیندخت مولاوردی بر معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری شکل گرفت و با ورود برخی از افراد با افکاری غربگرایانه و فمینیستی در فضای مجازی بازاری داغ پیدا کرد.
این موضوع آنچنان مورد توجه قرار گرفت که معاون سابق رئیس جمهور در حوزه زنان و خانواده در گفت وگویی با رسانه ها آن را اولویت اول مطالبات زنان ایرانی دانست و بعد وی نیز معصومه ابتکار بر همین خواسته که آن را از حقوق زنان ! می داند، تأکید کرد.
نکته قابل توجه در این مطالبه گری ناشیانه که حتی می توان آن را منافقانه و حتی ناقض حقوق زن دانست، نادیده انگاشته شدن مهم ترین حقوق ها و مطالبات واقعی زنان است. مطالباتی که تا کنون به آنها نه تنها وقعی نهاده نشده بلکه از آنها حرفی هم به میان نیامده است.
در آن دوران ایجاد هیاهوی رسانه ای به ویژه رسانه های مجازی برای ورود بانوان به ورزشگاه از سوی برخی دیگر از فعالان حوزه زنان، نوعی وادادگی به غرب و ناقض حقوق زن محسوب می شد! چرا به گفته آنها نه تنها این خواسته جزء مطالبات اصلی زنان محسوب نمی شد بلکه دارای مهندسی فکری درست نبوده و برای عملیاتی کردنش زیرساخته های فرهنگی در نظر گرفته نشده بود. حتی از ابتدای شروع این بحث تا کنون ابتدایی ترین کار یعنی آماده سازی بنای ورزشگاه ها برای ورود زنان انجام نشده است.

از دیدگاه گروهی که مخالف این خواسته بودند، طرف مقابل فقط به دنبال اجرای تعهدات سازمان های بین المللی و هموار کردن مسیر برای اجرای بندهای سند 2030 است که زن ایرانی را به مثابه یک زن غربی به قهقرای شعار برابری زن و مرد می کشاند و در این راستا برای جلب نظر عده ای معدود به دنبال مطرح کردن مطالباتی سخیف در قالب حقوق زنان است.
تمام این کنش و واکنش ها کار را به ورود حوزه های علمیه، مراجع تقلید و مجلس شورای اسلامی کشاند تا جایی که نه تنها بانوان مجلسی به دفاع تمام قد از این مطالبه بر آمدند که حتی تصویر پرونه سلحشوری با همسرش نشسته درچمن ورزشگاه آزادی و سفر وی با هزینه شخصی به جام جهانی روسیه به عنوان ناظر واکنش های زیادی از سوی کاربران شبکه های مجازی به دنبال داشت.
اصرار وی برای سفر به روسیه به عنوان ناظر در حالیکه سایر نمایندگانی که قرار بود در این سفر حضور داشته باشند، انصراف خود را به دلیل هزینه بالا و غیبت دو هفته ای از مجلس، اعلام کرده بودند، خود بیانگر اعمال فشار طرفداران تفکر حضور زنان در ورزشگاه ها دانست که ساده لوحانه به دنبال اجرایی کردن مفاد تعهدات بین المللی شان در ایران بودند و قاعدتا هستند!.
اما آنچه باعث می شود صاحبان افکار فمینیستی برابری حقوق زن و مرد بر طبل توخالی ورود زنان به ورزشگاه ها بکوبند، در پس نادیده انگاشتن واقعیت هایی است که چند روز گذشته در بازی فوتبال پرسپولیس و سپاهان اصفهان دیده شد.

این بازی چهره خشن فوتبال -که در واقع از پرمخاطب ترین ورزش هایی است که با درگیری های لفظی، کوری خوانی و حتی خشونت فیزیکی .. همراه است- و ناامنی اخلاقی، جسمی و روحی موجود در آن را به خوبی نشان داد. ورزشگاه آزادی به عینه صحنه کارزاری خونین شده بود که بدترین توهین های کلامی و خطرناک ترین زد و خوردها در آن صورت گرفت و بدتر از آن بنابرگرفته حاضرین پشت صحنه های عجیب قبل از بازی چون: فروش انواع روانگردان ها و مواد مخدر صنعتی، مشروبات الکلی و فروش بیش از ظرفیت بلیط و ورود برخی از اراذل و اوباش به ورزشگاه .. رو شد.

تصاویر گرفته شده از خشونت در ورزشگاه ها و اخص فوتبال، میزان خشم کلامی و خشونت رفتاری تماشاگران، حتی خود بازیکنان و مربیان راه را برای این زیاده گویی که اگر زنان باشند فضای ورزشگاه با حضور آنان با ملاحظات بیشتر رفتاری و کلامی از سوی تماشاگران رو به رو خواهد شد را رد می کند! این خشم که حتی با حضور نیروی انتظامی به سختی مهار می شود چگونه با حضور زنان مدیریت شده و تلطیف می گردد!

فرد معتاد به روانگردان و مست لایعقل، اراذل و اوباشی که بدون هیچ محدودیتی روی سکوهای ورزشگاه نشسته اند چه میزان می توانند در هنگام لااوبالی گری حرمت زن را نگه داشت و به جسم و روح و فکرش تعرض نکنند!
این موارد چیزی که اگر چه بارها و بارها توسط خیرخواهان و فعالان واقعی حوزه زنان برای مخالفت طرح " ورود زنان به ورزشگاه گفته می شد» با ریشخند فمنیستی و متهم کردن مخالفان به اُمل گری، پاسخ داده شده و می شود.
اکنون باید زنانی که ندانسته و از روی هیجان طلبی به حمایت از مطرح کنندگان حق ورود زنان به ورزشگاه راه افتاده اند، پرسید این حمایان حقوق شما برای ورودتان به ورزشگاه ها و تشویق های زیر پوستی از شما برای ورود پنهان و خلاف قانون به ورزشگاه ها به جز ایجاد موج های تویتری چه کردند؟ شما جز اینکه بازیچه دست این افراد شده و از مطالبات اصلی خود غافل شوید چه بهره ای برده اید؟ باید از مطرح کنندگان و حامیان، بحث ورود زنان به ورزشگاه ها خواست اگر به راستی از مدافعان حقوق زنان هستید، فقط دو – سه مورد از حقوق واقعی زنان ایرانی، زنان سرپرست خانوار، زنان کارمند، زنان خانه دار و . را بیان کنید و بگویید برایش چه کرده اید؟

انتهای پیام/*



نوشته شده در تاریخ دوشنبه 98/2/9 توسط منیره غلامی توکلی
تمامی حقوق این وبلاگ محفوظ است | طراحی : پیچک