..گاهی وقت ها با خودم فکر می کنم ، شهدا طنازترین کسانی هستند که می شود برایشان نوشت! ناگفته نماند این طنازی و شیرین کاری های شهدا برای کسانیکه آنها را دوست می دارند ؛ درون مایه ای از شادکامی و نشاط به همراه دارد.
این فرضیه که حاصل چند سال نوشتن برای این عزیزان است؛ درست زمانی به مخیله ام می رسد که زمان بسته شدن نشریه نزدیک است و من هنوز نتوانسته ام معلم شهیدی را معرفی کنم . با خود می اندیشم شهدا با ما قهر کرده اند!!
اما..... اگر از سخاوت و بزرگواری شهدا نا امید شویم آن زمان چنان سر رشته امور را در دست می گیرند که گویی هیچ قصدی جز یادآوری این نکته ندارند : ( ایشان زنده اند و زندگان ولی و وصی برای انجام امور کارشان نمی خواهند ! ) انها خود را چنان نشان می دهند تا متوجه ات کنند ( اینان نیستند که روی در نقاب کشیده اند ، بدرستی تو هستی که شهدا را گم کرده ای و آنان تو را می جویند.)وقتی برای این شماره به دنبال شهدای معلم می گشتم و طی تماس با چند خانواده شهید از انجام مصاحبه نا امید شدم ، طنازی و شیرین کاری شهدا به کمک آمد .
دو معلم شهید. هر دو ابراهیم نام و ابراهیم صفت ، معلمان شهید "ابراهیم کشاورز" یکی اهل روستای لاشیدان شهرستان لاهیجان و دیگری اهل یکی از روستاهای بخش مرکزی شهرستان نی ریز(نصیر آباد )به نظر آشنایی با زندگی دو انسان وارسته که علاوه بر هم نام بودن در یک مسیر گام برداشته و به بالاترین درجه لقاء الله رسیدند خالی از لطف نباشد.
