شهید سید محمدرضا سعیدی
روحانی در قامت یک معلم 
خیابان آیت الله سعیدی، منطقه دولاب تهران- روستایی قدمی از شهری بسیار بزرگ که به دارالمؤمنین معروف است و اینک محله ای از محلات منطقه 14 به شمار می آید- در کوچه پس کوچه هایش صدای قدم ها، گرمای نفس ها و طنین آوای انقلابی مردانی را به یادگار دارد که تفحص در سیره زندگی هر کدام از آنها می تواند مسیر دنیا و آخرت ما را هموار سازد.
مسجد موسی به جعفر این محله، خانه های مبارزان علیه رژیم طاغوت و پیرمردان و پیرزنان ساکن در خیابان آیت الله سعیدی هر کدام خاطرات زیبایی از حضور معلم‌وار شهیدی در میان خود دارند که مجاهدی نستوح و عالمی برجسته بود.
شاید به همین دلیل است که در مرحله دولاب تهران، اجرای سنت های زیبای اسلامی بیش از سایر محلات پایتخت دیده می شود. هنوز سردر بسیاری از خانه ها پرچم مراسم روضه خوانی و جلسه های مذهبی برافراشته است و بانوان و دختران جوان آموزه های اسلامی و دینی را فراگرفته و با هم به مباحث می نشینند.
مربیان این دختران جوان، شاگردان شهید آیت الله سعیدی هستند. شاگردانی که در دوران نوجوانی چهره به چهره مکارم اخلاقی و مبانی دینی را از مردی آموختند که در عین علامه بودن خود را شاگرد و مرید امام خمینی (ره) می دانست و می گفت:»به خدا قسم اگر مرا بکشید و خونم را بر زمین بریزید در هر قطره خون من نام مقدس امام خمینی (ره) را خواهید دید.» این جملات پرصلابت را سیدی فریاد می‌کرد که با هر کلامش پایه‌های کاخ‌های ستم محمدرضا پهلوی به لرزه در می‌آمد. آیت الله سعیدی با اینکه در محضر بزرگان حوزه تا مرتبه اجتهاد پیش رفته بود اما افتخارش این بود که امام (ره) را مقتدای خویش می‌دانست و می‌گفت: «حضرت امام (ره) شبیه‌ترین عالمان نسبت به ولی الله امام زمان (عج) و آباء طاهرینش است.»
