مرگ زیبایی و سلامتی زنان با طناب دار اعتیاد/ صیادانی که خود شکار می شوند!

عضل اعتیاد را می توان مهمترین مسئله و آسیب اجتماعی سال های اخیر دانست. ویژگی خزنده و پیشرونده اعتیاد بر اهمیت و حساسیت مسئله می افزاید. به دلایل مختلف هر روز بر تعداد کسانی که به مصرف مواد مخدر وابسته می شوند، افزوده می شود. به نظر نمی رسد آمارهای رسمی بیانگر تمام واقعیتهای موجود باشند. حتی اگر بپذیریم که آمارهای موجود تعداد واقعی معتادان را معین می کنند باز هم ماهیت مسئله تغییر نخواهد کرد. علیرغم اینکه در سراسر دنیا بسیاری با اعتیاد دست به گریبانند، هنوز شیوه ای که بتوان این بیماری را بصورت دائمی و قطعی درمان کرد، یافت نشده است. حتی پس از اینکه معتاد ، مصرف مواد مخدر را برای مدتی طولانی قطع نماید نیز نمی توان امیدوار بود که مصرف مواد را از سر نگیرد .

در این میان اعتیاد به مواد مخدر  بانوان هم به عنوان یکی از انحرافات شایع  در زمان حاضر است که آسیب جدی و خطرناکی به جامعه وارد می کند.  که این نوع اعتیاد  آسیب های دیگری را به همراه دارد و گاه کانون خانواده را به کلی از هم فرو می پاشد. میزان اعتیاد زنان به مواد مخدر به علل مختلفی افزایش پیدا کرده است .

 هرنوع وابستگی به رفتار خاص یا عادتی که به دفعات متعدد تکرار شود اعتیاد نام دارد.  اعتیاد می تواند به بروز یک رفتار یا به مصرف نوعی خاص از مواد مخدر اتلاق شود که علاوه بر تأثیرگذاری بر ابعاد مختلف سلامت روحی، جسمی یک فرد به سلامت خانواده و جامعه تأثیر منفی بگذارد.

 مسئله اعتیاد زنان از مهم ترین آسیب های اجتماعی است که متأسفانه گریبانگیر زنان و دختران جوان شده است؛ در دهه های گذشته با توجه به اینکه اعتیاد بیشتر به مواد مخدر سنتی بود و استعمال این مواد با نشانه ها و تغییرات جسمی اعم از خواب آلودگی ، تغییر نوع راه رفتن و حتی صحبت کردن فرد همراه بود، خانواده ها سریعتر به اعتیاد فرزندانشان پی می بردند و شاید سریع تر می توانستند به دنبال راه علاج بروند اما امروزه با ورود مواد مخدر صنعتی در غالب گرد، قرص و...هم تنوع مواد مخدر بیشتر شده است و هم با توجه به اینکه مصرف مواد مخدر صنعتی با تغییرات جمسی کمتری رو به رو است، خانواده‌ها دیرتر به اعتیاد فرزندانشان پی‌برده و حتی گاهی متوجه اعتیاد آنها نمی‌شوند.!

چند روز پیش در خبری که به تصاویر هم مستند شده بود، روند استعمال سیگار در فضای سبز دانشگاه! را دیدم و همین امر حس باور شنیده ها در خصوص اعتیاد تحصیل کرده های جامعه را برایم بیشتر کرد، خبرهایی تکان دهنده از مصرف مواد مخدر در خوابگاه های دانشجویی ! این نشان می دهد که دیگر تصور کارتونی و سینمایی از فرد معتاد که یک فرد کم سواد با دندان های شکسته و بوی نامطبوع کاربردی ندارد! بکله فرد معتاد می‌تواند جوانی دانشجو، مهندسی یا پزشک یا حتی جوانی ورزشکار یا همسر تازه عروس و مادری جوان باشد! اما به راستی چرا جامعه دچار چنین معضلی شده است؟!

این یک واقعیت است که  رنج سنی مصرف مواد مخدر از دوران بلوغ و نوجوانی شروع شده و در بین زنان تا سنین بالا شیوع پیدا کرده است؛ در گذشته طبق آمار و ارقام موجود سن مصرف مواد مخدر از بعد از دوران جوانی بود که این تغییر در رنج سنی را می‌توان از تاثیرات منفی شبکه های ماهواره ای و کانال های مجازی و  دوستی هایی که به مواد مخدر ختم می‌شوند دانست که باعث شده اند سن اعتیاد کم شود .

این نکته که نوجوان با دیدن فیلم‌های شبکه های ماهواره ای قبح ارتباط با جنس مقابل را از دست می‌دهند و با عضویت در کانال های مجازی و ارتباط با افرادی که در ظاهر هیچ گونه اعتیادی ندارند به این دایره ی ارتباطی متصل شده و خواه ناخواه در گیر این مشکل  می شوند، چیزی است که اکثر جامعه شناسان بر آن تأکید داشته و خانواده هایی که فرزندانشان درگیر اعتیاد هستند بر آن صحه می گذارند.
 
آمارها نشان می‌دهد اغلب زنانی که به اعتیاد مبتلا می شدند یا همسری معتاد یا دوستانی معتاد و حتی والدینی معتاد داشته اند اما از طرفی نباید از تأثیرگذاری برخی از مراکزی پر تردد بانوان که هر قشری در آن حضور دارد، غافل بود.! مراکزی مانند آرایشگاه ها، ورزشگاه ها و مهمانی ها و پارتی ها.. چرا که در حال حاضر یکی از دلایل گرایش به مصرف مواد در بیشتر زنان لاغری و تناسب اندام، زیبایی ! ... و بی خیالی از مسائل و مشکلات زندگی عنوان می شود! و استفاده از مواد مخدر صنعتی برای لاغری، یا فراموشی مشکلات زندگی و شادی بیشتر چیزی است که اکثرا در این مراکز به دختران و زنان پیشنهاد داده می شود.

عواقب اعتیاد زنان به مراتب بیشتر از مردان است چرا که زن معتاد مجبور است با ابزار مختلف پول و یا مواد مخدر خود را تهیه کند و گاه در این میان دست به فعالیت های نامشروع میزند که خود خطری برای جامعه است. چرا که افزایش روابط نامشروع منجر به افزایش بیماری های مقاربتی برای زن و مرد میشود. از سوی دیگر زن معتاد با نقش مادری و تربیتی نمی داند با فرزند آینده خود چگونه رفتار کند و به نوعی ممکن است در تربیت فرزندش دچار انحراف شود و در نهایت نسل آینده کشور به خطر می افتد.
 نقش رسانه ها در پیشگیری از اعتیاد جوانان به ویژه دختران جوان بسیار مؤثر است؛ رسانه های دیداری و نوشتاری برای اطلاع رسانی هرچه بیشتر و بهتر به خانواده ها اقداماتی کرده اند مثلا با پخش تیز و مطالب مربوط به اعتیاد اما این اقدامات کافی نیست چرا که فقط در مدت زمان کوتاه و به صورت مقطعی عمل میکند و تمامی جوانب آن را تحت پوشش خود قرار نمیدهد. این اقدامات در روند کار مفید نیست بهتر است در بین نوجوانان و جوانان با توجه به سلیقه آنها  به صورت میدانی نیاز سنجی شود   تا بهترین برنامه و اقدامات لازم به صورت فراگیر ارائه شود. این  کار  به تلاش دست جمعی و گروهی تمامی ارگان ها ی دولتی و غیر دولتی حتی خیرین و آنها که دغدغه ی مسائل فرهنگی را دارند نیاز مبرم دارد.
باید نگاه مجرمانه را باید از یک معتاد برداشت و به او به صورت یک بیمار نه در شعار بلکه در عمل و رفتار برخورد کرد ودر خصوص اعتیاد زنان به خاطر نوع نگاه جامعه به آنها با نوعی مخفی کاری رو به رو هستیم که حتی باعث می شود زن معتاد برای ترک به اندک کمپ های ترک اعتیاد زنان مراجعه نکند!

انتهای پیام /ت

گزارش مصور قلدون از عیادت 300  دختر معلول ذهنی و حرکتی مجتمع امام علی (ع) تهران

به نام خدا

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند  :

الخلق کلهم عیال اللَّه فأحبّهم إلى اللَّه أنفعهم لعیاله؛  

مردم همه عیال خدایند و محبوب ترین کسان پیش خدا کسى است که براى عیال وى سودمندتر باشد  .  

امام خمینی(ره):

این مستمندها، فقیرها، عیال خدا هستند، اداره باید بشوند/ آنچه در نزد خدا ارزشش از همه بالاتر است، ایثار از روى اخلاص است.

همیشه می‌گویند همدلی از همزبانی بهتر است؛ اصلا می‌شود هم زبان نبود اما یکدیگر را فهمید، می‌شود لحظه‌ای نگاه کرد و ساعت‌ها آن را نوشت و نوشت، می‌شود فقط یک بوسه زد و سال‌ها عطر آن بوسه را به خاطر داشت، می‌شود از کنار یکی گذشت و برای همیشه او را به خاطر سپرد، اما نمی‌شود انسان بود و انسانیت نداشت، نمی‌شود انسان بود و قدرت داشت و دست ناتوان را نگرفت، نمی‌شود انسان بود و بی‌تفاوت از کنار رنج و ناراحتی دیگران گذشت چه بسا آن انسان‌ها در رنج ناتوانی و کنج تنهایی گرفتار باشند.

ماه گذشته به عیادت بیماران ساکن در مجتمع امام علی(ع) واقع در منطقه ازگل تهران رفتم. منطقه‌‌ای در شمال تهران با آب و هوایی خوش که در دل یک ساختمان فرسود 300 دختر معلول ذهنی – حرکتی 15 تا بالای 55 سال در سه بخش  «بهاران»، «دریا» و «گلها» نگهداری می شوند. دختران بخش «بهاران  » با وجود معلولیت های ذهنی و جسمی– حرکتی تا حدودی ارتباط پذیرتر هستند و بارقه هایی هرچند محدود از درک محیط و ابراز عواطف و توانایی برقراری ارتباط با دیگران در آنها به چشم می خورد، توجه و ابراز محبت را می فهمند و به آن واکنش نشان می دهند.

دختران بخش «دریا»درک کمتری  نسبت به محیط پیرامونشان دارند، فاقد احساسات و ادراکات قابل ذکر هستند و در شرایط ایزوله و خاصی تحت کنترل اند.  حتی برخی شان ممکن است ناخواسته به خود و اطرافیانشان آسیب وارد کنند.

دختران بخش«گلها» نیز دچار معلولیت ذهنی و خصوصا جسمی حادتری هستند و از کمترین توانایی حرکتی برخوردارند  .  

نگهداری این تعداد بیمار ذهنی – حرکتی، بنابر گفته حسین زاجکانیها،  مسئول مؤسسه نیک آفرینان غدیر بر عهده  206 پرسنل است که 80 درصد آن ، زن و اکثرا زنان سرپرست خانوار هستند و 95 درصد خانواده‌های بیمارانی که دارای خانواده هستند نیز جزء قشر محروم جامعه می‌باشند ا.

وقتی می‌گذری؛ از دل این ساختمان فرسوده که گرمای آن به وجود انسان‌های بی‌گناهی است که در اتاق‌هایش زندگی می‌کنند و دست‌های مهربان‌تری که به آن همه بی‌گناهی خدمت می‌کنند؛

محل ملاقات والدین...

 به ساختمان نیمه تمامی می‌رسی که تا چشم کار می‌کند تیرآهن‌های رها شده است و آجرهای روی هم چیده شده اما خالی از دستان کارگران... نمی‌دانم چندسالی است که ذوق زندگی در این ساختمان جدید بر دل ساکنانی که شاید فقط تعدادی از آنها از محیط اطراف شناخت داشته باشند مانده است! اما فرشتگانی که در این ساختمان فرسوده به عیال خداوند کمک می‌کنند خوب می‌دانند که در محیطی امن‌تر، سالم‌تر و مدرن‌تر بهتر می‌توانند به بندگان بی‌گناه خدا کمک کنند.

و این هم تک تاپ تنهایی که شاید هرگز شادی آفرین مددجویی نبوده است، فرسوده و خسته چون خود ساختمان

اگرچه ساکنان بخش گل‌ها، دریا، متوجه حضور ما نشدند، اگر چه من نتوانستم برای آنها حتی به اندازه نوشاندن یک قطره آب کمک کنم؛ اما دلم را کنار تخت یکایکشان جا گذاشتم و این را زمانی فهمیدم که با نگاه بر چهره معصومشان حرف‌های ناگفته‌ای از عمق تنهایی در اوج مهربانی را شنیدم  و در بخش بهاران سهیلا و ژاله و تعدادی دیگر از دختران در خاطرم چون خاطره‌ای خوش از یک مهمانی بدون تشریفات، بدون چشم و هم چشمی، بدون ریا ، بدون کبر، بدون غیبت و دروغ باقی گذاشتند.. و حال من برای بپذیرایی کم نظیر آنان فقط می‌توانم شما را نیز به مهمانی بعدی‌شان دعوت کنم، مهمانی به وقت ساعت بیداری دلتان، در مکان : اتوبان ارتش- روبروی مینی سیتی، بلوار نیروی زمینی- خیابان ازگل- خیابان توانبخشی- مجتمع توانبخشی حضرت علی(ع)

********************************

 پ.ن:  علاقمندان برای مشارکت در امر خیر اتمام ساختمان نمیه تمام این مرکز، می‌توانند وجوهات نقدی خود را به شماره حساب های مشارکت مردمی ‌مجتمع توانبخشی امام علی علیه السلام واریز نمایند.

کار‌ت‌ملت:6104337770124848/کارت‌انصار:6273811043677498/کارت‌پاسارگاد: 502229190002972 /  کارت سرمایه:  6396071100203298/ آسان پرداز #578051*4*733*

 انتهای پیام/ ت

 از صبح امروز که رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران، « فرجام برجام» را تبریک گفت، رسانه ملی و در کنار آن سایر رسانه‌های حامی دولت، خبرگزاری‌ها، وبسایت‌ها و حتی وبلاگ‌ها هر کدام به نحوی این خبر را از دید خود مورد توجه و تحلیل قرار دادند.

 برخی رسانه‌ها از واکنش کشورهای دوست و دشمن، از ارسال پیام، تبریک و ابراز امیدواری‌های برخی از سران کشورها به سمت دفتر ریاست جمهوری و دفتر مقام معظم رهبری خبر دادند.  

اما نکته مهم اینجاست، که اگر این موضوع آنقدر موفقیت آمیز است که هورا و براوی بیش از حد برخی از رسانه های حامی دولت را برانگیخته و به پایکوبی و بر تشت زدن وادار کرده است، پس چرا مقام عظمی ولایت فقیه این به اصطلاح دستاورد بزرگ هسته‌ای را تبریک نگفتند؟!

این سومین پیام تبریک هسته‌ای حجت الاسلام حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران اسلامی بود که پس از برخی از موفقیت‌های هسته‌ای تیم مذاکره کننده ارسال شد اما رهبر معظم انقلاب تا این لحظه واکنشی از خود نشان نداده‌اند؟ رهبری که بعد از پیروزی قهرمانان ورزشی کشور حتی شده با یک یا دو جمله موفقیت آنان را تبریک گفته و از زحماتشان تشکر می کنند، امروز برای ادعای پیروزی مردان هسته ای ایران پای میز مذاکرات سکوت کرده‌‌اند؟

9 آذر سال 1392 حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پاسخ به نامه تبریک حجت‌الاسلام والمسلمین روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در خصوص روند مذاکرات هسته‌ای، ایشان مرقوم فرمودند: « دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید در خور تقدیر و تشکر از هیئت مذاکرات هسته‌ای و دیگر دست‌اندرکاران است....» این جمله که تنها پاسخ مقام معظم رهبری در برابر پیام های تبریک هسته ای رئیس جمهور به رهبری انقلاب و ملت ایران است، چیزی که اگر اصول گرا هستیم، اگر اصلاح طلبیم و اگر حامی هر تفکر سیاسی مبتنی بر رهبری ولایت فقیه در کشور هستیم باید آن را مورد توجه قرار دهیم.

سکوت همیشه علامت رضایت نیست چرا که انتخاب بد از بین بدترها، یک اشتباه بزرگ است؛ همانطور که بودن یا نبودن مسئله این است یک دروغ ادبی است؛ همانطور که شعارمان بنی آدم اعضای یکدگیرند ؛ یک خیال قرن 20 است؛ همانطور که متعلق و خدمتگزار مردم هستیم، یک عوام فریبی است؛....

واقعیت این است، قلب راکتور آب سنگین اراک، بوتن آرمه شد... جای تبریک نیست.  واقعیت این است جان فشانی شهدای هسته ای نادیده انگاشته شده و کفر نعمت شد.... جای تبریک نیست. واقعیت این است که فن آوری بومی هسته ای ما منفعل شد و این جای تبریک نیست. واقعیت این است که عزت مردم ایران... جای تبریک نیست.

خ

انتخابات یک امر سیاسی – اجتماعی است و زنان به عنوان نیمی از بدنه فعال جامعه چون مردان در حکومتی که بر پایه‌های دمکراسی بنا شده است، حق انتخاب و انتخاب شدن دارند؛ اما چیزی که در حوزه زنان شرکت در انتخابات و حضور در عرصه نمایندگی مجالس مختلف از جمله مجلس شورای اسلامی را مهم و ویژه می‌کند، بایدها و نبایدها، مطالبات و حقوقی است که زنان در تمام دنیا به عنوان قشری که در اعصار مختلف به انحای متفاوت، حقوقشان دیده نشده یا نقض شده است به دنبال آن هستند و ایران اسلامی نیز از این امر مستثنی نیست.

 هر چند که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حوزه زنان با پیشرفت و تأثیرگذاری شگرفی بر جامعه رو به رو شد؛ اما هنوز این تأثیرگذاری و احقاق حق به اندازه  ظرفیت حکومت اسلامی در عرصه‌های مختلف حضور زنان در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و حتی روزشی، میسر نشده است.

البته در این یادداشت نویسنده قصد ندارد بر پایه حقوق، خواسته‌ها و مطالبات ناحق و سراب‌گونه افکار فمینیستی، صحبت کند و آنچه نوشته می‌شود؛ حقوقی است که نظام و سپس دولتمردان بر آن صحه گذاشته اما به اندازه کافی نتوانسته اند در احقاق آن تلاش‌های نتیجه‌بخشی انجام دهند.

اندیشه‌های اسلامی خود نظامی قانونمند در خصوص حقوق و مطالبات زنان دارد که اگر ما با توجه به آن‌ها سازماندهی شده و بدور از سیاست‌‌زدگی وارد عرصه احقاق حق بانوان شویم و دغدغه حل مطالبات و حتی رفع مشکلات و موانع پیش روی آنها را داشته باشیم به حتم تلاش‌های‌مان به ثمر خواهد نشست.

 اما اگر به جای پیمودن این راه درست و مطمئنه به کوره راه زده و آنچه خواسته قلبی زنان غربی و در معنای خاص کلمه افکار فمینیستی شکسته خورده آنهم در زادگاه خودش را در پیش بگیرم مطمئناً به جای نگاه به کلیت جامعه، اقلیتی خواهیم دید و خواسته‌هایی را خواهیم شنید و پیگیری حقوقی را خواهیم کرد که انتهای آن با برخورد به نظام مقدس اسلام و قوانین آن به بن بست خواهد رسید.

شبه حقوق‌ها و مطالباتی که با اصل نظام مقدس اسلام و دستورات مبین آن مغایرت فاحشی دارد از جمله؛ تک خوانی زنان، حضور زنان در مکان‌هایی که شأن آنها حفظ نمی‌شود؛ چون ورزشگاه‌ها، حق سفر خارج ار کشور برای  زنان، بدون اجازه همسر، ورود زنان به مشاغلی که نه تنها در شأنیت آنها نیست بلکه از ظرفیت‌ها و ظرافت‌های یک زن خارج است، جایگزینی تساوی جنسیتی به جای عدالت جنسیتی، تمرکز و اصرار بر حق سهیمه مدیریتی زنان به جای تفکر شایسته‌سالاری، جایگزینی نگاه جنسی به زن و مرد به جای نگاهی انسانی به زن و مرد و در نهایت از بین رفتن شأن مادری و همسری و تزلزل بینان خانواده ...

این موارد که ما از آن به عنوان حقوق سراب گونه‌‌ای یاد می‌کنیم که برخی از بانوان و متأسفانه باید گفت حتی برخی از مسئولین حوزه زنان چون معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری با تفکرات غربی و فمینیستی برای احقاق حق به دنبال آن هستند در صورتی جان می‌گیرد و رشد می‌کند که جایگاه حقوق زنان در جامعه با نوع شدیدی از سیاست‌زدگی روبه رو شده باشد و از ظرفیت زنان برای پیشبرد اهداف سیاسی آن هم بصورت شعارگونه استفاده شود و در این سوء استفاده از دختران جوان، رأی اولی‌ها و زنان شکسته خورد در ابعاد خانوادگی، شغلی و .. ؛ بیشترین بهره‌برداری را می‌کنند.  

این بهره برداری به حدی است که ، زنان به جای دنبال کردن حق حضور حداکثری به دنبال حضور سهمیه‌ای می‌روند تا به آنها مشابه افراد معلول، از کار افتاده و کسانی که در جامعه دیده نمی‌شوند، سهمیه‌ای داده شود.!  در اینجاست که ثبت نام 11 صدری برای تبلیغ کنندگان نگاه غربی به  حقوق زن، چنان مهم می‌شود که فراموش می‌کنند امام خمینی(ره) فرمودند: «در مملکت ما این طور شد که بانوان همدوش بلکه جلوتر از مردها از خانه ها بیرون آمدند.» و بعد از گذشت 37 سال هنوز زنان در خط مقدم میادین دفاع از انقلاب اسلامی و شرکت در صحنه‌های مختلف انتخابات هستند.

اما به راستی اگر ما زنان نسبت به دنیای زنان خود بیشترین آگاهی و بصیرت را داشته باشیم و به عنوان یک زن مسلمان با توجه به آموزه‌های دینی، شرایط اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی جامعه خود پیش  برویم، به درستی می‌توانیم از حقوق کمتر دیده شده خودمان نه تنها دفاع که حتی آن را احیا کنیم.

حقوقی که به قطع یقین، حداقل توسط سه گروه بیشترین ضربه را خورده است؛ 1. گروهی که به طور کلی دغدغه حوزه  زنان را ندارند 2.گروهی که برای احقاق حق زنان تا اندازه تصویب و وضع یک قانون پیش می ‌وند و سپس نظارتی بر حسن اجرا و حتی چرایی عدم اجرای آن به بهانه‌های مختلف از جمله؛ فرهنگی و مادی ندارند 3. گروهی که مطلبات زنان را به بیراهه می‌کشانند و به دنبال بهره برداری شخصی و حزبی هستند.!

اما براستی حقوقی که اکثریت زنان ایران اسلامی به دنبال آن هستند و قطعا یک زن با ورود به بهارستان بهتر، دغدغه‌مندانه‌تر و تأثیرگذارتر می‌تواند، آن را پیگیری کند چیست؟

با یک نگاه فهرست‌وار می‌توان این موارد را گفت:

1. رسیدگی به قشر آسیب پذیر " زنان سرپرست خانوار" در حوزه‌های مختلف من جمله اشتغال، بیمه، مسکن، سلامت..
   
    
2. فراهم کردن شغل متناسب با تحصیلات و جایگاه یک زن در جامعه اسلامی
   
    
3. پیگیری قانون مرخصی زایمان برای عموم بانوان شاغل چه در دولت و چه در شرکت‌های خصوصی
   
    
4. پیگیری بیمه زنان خانه‌دار – که اگر زنان به این حد از امنیت در زندگی برسند که بعد از عمری خانه داری در میانسالی و پیری نیازمند کسی نیستند و بیمه از آنها حمایت می‌کند به قطع کمتر جویای کار بوده و از سلامت روانی بیشتری برخوردار خواهند شد.-
   
    
5. توجه به مسئله ورزش زنان به ویژه ورزش قهرمانی
   
    
6. پیگیری اجرا و رعایت قانون حجاب و عفاف که لازمه سلامت زنان و خانواده در جامعه است
   
    
7. رسیدگی قانونی به  شکایات زنان شاغل در ارتباط با به خطر افتادن امنیت شغلی بعد از استفاده از مرخص زایمان،کم‌تر شدن ساعات کاری زنان، میزان حقوق دریافتی زنان، حق دورکاری، حق‌ شیردهی و...
   
    
8. و در نهایت از آنجایی که معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری - در هر دولتی – سیاست‌های حوزه زنان و خانواده جمهوری اسلامی ایران را پایه ریزی، برنامه‌سازی و مسیردهی می کند؛ از زنان نماینده در مجلس  شورای اسلامی توقع می‌رود که بیشترین نگاه ویژه را به این بخش از دولت داشته باشند و با برقراری تعامل سازنده  با این معاونت بر عملکرد آنها نظارت ویژه داشته باشند؛ تا جایی که حتی بتوانند در انتخاب معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری  به صورت غیرمستقیم و حتی مستقیم دخالت کرده و  فردی شایسته و کارآمد را معرفی کنند یا در صورت انتخاب فردی ناآگاه و مغرض به مسائل زنان؛ نسبت به آن موضع مشخصی و محکمی بگیرند، عملکرد او را به انحای مختلف در بهترین و سریع ترین زمان ممکن مورد بررسی قرار دهند تا به قولی با پیشگیری مجبور به طی کردن راه سخت درمان نباشند

در ادامه این مطلب به موضوع اهمیت رسیدگی و نظارت بر عملکرد معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری از سوی زنان مجلس شورای اسلامی خواهیم پرداخت.

ادامه دارد....

انتهای پیام/ غ

برادرشهید واعظی: زینب ما، کاروانش را از تبریز آورد

دیروز در جلسه‌ای شرکت کردم که در آن خانواده محترم شهید شاخص سال زنان جامعه ایران اسلامی، شهید طیبه واعظی برای برگزاری نخستین نشست ساخت سریال مستند "ارمغان مادری" که به سرگذشت مجاهد انقلابی شهید طیبه واعظی می‌پردازد؛ با نویسنده و مسئولین بسیج جامعه زنان کشور، گرد هم آمده بودند.

قرار است نخستین برداشت از  این فیلمانه که به قلم " علی اروجی" در حال نوشتن است، همزمان با ایام الله دهه فجر و در روز تکریم شهدا، در یادمان شهیدان واعظی و جعفریان گرفته شود.

علی اروجی که در پرونده خود  ساخت  27 مستند برای شهدای زن را دارد، قبلا نیز مستندی در خصوص شهید واعظی به اسم "معصومیت" ساخته است و این دومین اثر وی در خصوص این شهید است.

طیبه واعظی دهنوی، از مبارزان انقلاب اسلامی است که در سال 1337 در یکی از روستاهای استان اصفهان در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد.

وی در سال 1350 با پسرخاله‌اش ابراهیم جعفریان، از مجاهدان و مبارزان علیه طاغوت، ازدواج کرد و به گروه مهدویون پیوست و در این راه فاطمه خواهر ابراهیم و مرتضی برادر طیبه نیز همراه آنها بودند.

طیبه واعظی و ابراهیم جعفریان، فاطمه جعفریان و مرتضی واعظی؛ زوج‌های مبارزی بودند که به خاطر شرایط آن سال‌ها و تحت تعقیب بودن از سال 1354 زندگی مخفیانه خود را آغاز کردند.

30 فروردین سال 1356 طیبه که به همراه شوهر، برادر و زن برادرش در تبریز به سر می‌برد با لو رفتن محل  اختفا و دستگیری ابراهیم، دستگیر شد.

در همین روز فاطمه جعفریان، خواهر شوهرش – همسر مرتضی واعظی برادر طیبه -  و برادرش مرتضی نیز به شهادت رسیدند.

این تراژدی قهرمانانه از این قرار است؛

30 فروردین 56، در پی دستگیری یکی از اعضای گروه در تبریز، یکی از گشت‌های بازرسی به ابراهیم مشکوک و او را دستگیر می‌کند. در بازرسی بدنی، سند اجاره خانه لو می‌رود و محل اختفای ابراهیم و طیبه مشخص می‌شود.  

طیبه غافل از تحت نظر بودن خانه با دیر کردن ابراهیم پس از سوزاندن اسناد و مدارک، به سراغ برادرش مرتضی می‌رود و همین امر باعث لو رفتن مرتضی و فاطمه می‌شود.

طیبه با  فرزند 4 ماهه‌اش تا تمام شدن فشنگ‌های اسلحه‌اش مبارزه و مقاومت می‌کند و بالاخره دستگیر می‌شود، مرتضی که از دور شاهد ماجرا است در دفاع از طیبه به مأموران شلیک می‌کند و در درگیری به شهادت می‌رسد. از خانه طیبه برگه اجاره خانه مرتضی را پیدا می‌کنند و به خانه آنها می‌روند. فاطمه جعفریان همسر مرتضی حدود سه ساعت مقاومت می کند اما او نیز به شهادت می رسید.

طیبه، ابراهیم و پسرشان محمدمهدی را پس از دو چند روز شکنجه از تبریز به کمیته تهران منتقل می‌کنند و یک ماه تمام آنها را زیر سخت‌ترین شکنجه ها قرار می‌دهند و سرانجام در سوم خرداد 56 زیر شکنجه به شهادت می‌رسند.

روز سوم اردیبهشت روزنامه ها خبر شهادت فاطمه و مرتضی را نوشتند ولی دیگر از ابراهیم و طیبه و محمدمهدی 4 ماهه خبری نمی شود.

دو سال بعد محمدمهدی فرزند طیبه و ابراهیم در پرورشگاه شناسایی می شود، در حالی که ساواک او را به عنوان فرزند والدین معتادی که بر اثر اعتیاد از دنیا رفته‌اند و با اسم جعلی  شهرام به پرورشگاه سپرده بود.!

شهیدان طیبه واعظی، مرتضی واعظی، ابراهیم جعفریان، فاطمه جعفریان که علاوه بر نسبت خانوادگی ( پسر خاله و دختر خاله ) زن و شوهر هم بوده اند، بدون اطلاع خانواده‌شان در قطعه 39 بهشت زهرای تهران دفن شده بودند و خانواده در جستجوی خبری از آنها...

دیروز احمد واعظی برادر شهیدان طیبه و مرتضی را در یک نشیت دیدم. نخستین نشست ساخت مستند داستانی "ارمغان مادری" که به سرگذشت طیبه واعظی می‌پردازد.

برادر شهیدان واعظی با تأکید براینکه ما به دنبال مطرح کردن شهیدان خود نبودیم؛ گفت: مادرم همیشه تکه کلامی داشت که اگر من بروم بچه‌هایم غریب می‌مانند.

وی با بیان اینکه من همیشه بر پایه اعتقادات گفته‌ام که با وجود بسیاری از ترفندهای دشمن بر جوانان این شهدا هستند که به داد جوانان می‌رسند؛ افزود: متأسفانه مردم ما فراموش‌کارند اما شهدا هر زمان که لازم باشد می‌آیند، باید درتریبون دانشگاه‌ها از شهدا گفت، شهید طیبه واعظی به راستی زینب خانواه ما بود و کاروان خود را از تبریز آورد. او هم مبارزه داشت، هم اسارت و هم شهادت و هم قبر گمنام...

وی با اشاره به سبک زندگی شهیدان واعظی گفت: شهید مرتضی چنان به پدرم ارادت داشت که همیشه می‌گفت: اگر پدرم نبود من نبودم و شهید طیبه که با دغدغه حجاب، دینداری می‌کرد همه اعتقادات و تربیتش را در خانه و از پدر و مادر فراگرفته بود.

برادر شهیدان واعظی گفت: تربیت در خانواده ما به صورت عملی انجام می‌شد و هر عید پدر دست ما می‌گرفت و می برد به خانواده علما و دست بوسی و تکریم علما را پدر با کار عملی به یاد می‌داد.

وی با یادآوری این نکته که پدر و مادرش بسیار مظلوم بودند گفت: ما تا سال 58 هنوز در مورد شهادت بچه‌ها به قطعیت نرسیده بودیم تا اینکه سال 58 از طریق رادیو متوجه مکان دفن شهیدان واعظی و جعفریان شدیم و این در حالی است که تا آن روز، مادر و پدرم در سخت ترین شرایط آن زمان خود را به بهشت زهرا(س) می‌ر سانند و از هر طریق جویای سرنوشت فرزندان خود بودند و حتی بعد از خبر پیدا شدن مزار آنها تا با غسال و قبرکن صحبت نکردند، قبول شهادت آن دو برایشان سخت بود.

خواهر شهید طیبه واعظی در همایش ملی شیهد طیبه واعظی گفت: ای کاش مادرم در این روزها زنده بود و این روزها را می دید... به راستی ای کاش این مادران بزرگتر است با ای کاش غفلت نمی‌کردیم؛ ما ... « ای کاش قدر مادران و پدران شهدا این گنجینه‌ها ارزشمند را بدانیم.»

مطلب مرتبط

بچه ها همیشه مادر می خواهند، حتی خفته در دل خاک!

انتهای پیام/ ت